من با توجه به آنالیز و تحقیقات زیادی که در مورد شخصیت خود کرده ام به این نتیجه رسیدم که مهم ترین عیوب من عبارتند از:زود رنجی و ناراحت شدن(بیشتر ناراحت میشم الزاما بروز نمی دم)ـزود عصبانی شدن(بیشتر عصبی شده و فضا رو با ناراحتی ترک می کنم)ـزوداحساساتی شدن یا به اصطلاح جوگیری
من فکر می کنم که همه ی اینها یک ریشه دارند و با بررسی و رفع آن ریشه همه به خودی خود حل میشوند به نظرم آن ریشه عدم ثبات احساسی یا احساسی بودن من است من برخلاف شخصیتی که در مدرسه وحالا دانشگاه برای خود ساخته ام(مغرور و منطقی که درحقیقت مثل درپوشی بر احساساتم است)ذاتا احساسی ـدلرحم و با صداقت ذاتی ام یعنی به عبارتی اگر بخواهم بهتر بفهمید از لحاظ احساسی روانی شبیه به یک کودکم زود خوشحال و ناراحت و گریان میشود و دروغگویی و پنهان کاری را بلد نیست.
حالا به نظر شما ریشه ی عیوب من چیست وراهکار حل آنها چگونه است؟

پ ن:۱۸ساله ـ باهوش ودرسخوان(۶۰۹کنکور ریاضی)ـکمال گرا و تنوع طلب ـکاملا خود آگاه -وابسته به خانواده و تقریبا بدون دوست(کمال گرایی زیاد)ـبا اعتمادبه نفس بالا و کاملا راضی از قسمت غیر قابل تغییر خود ـبیشتر کودکی به علت شغل والدین پیش پدر بزرگ ومادربزرگ ـفرزند دوم و آخرـاز کودکی با کوچکترین حرفی بهم برمیخورد و گریه میکردم(خیلی به آبرو و شخصیتم اهمیت میدادم)
سپاس لطفا کامل کامل و دقیق توضیح بدهید