سلام من دختر۱۵ساله ایی هستم که حدود ۹ماهه به صورت مجازی با یه پسر ۱۸ساله رابطه به قصد ازدواج داریم و شهرامون هم یکی نیست.از اونجای که بیشتر از سنم تجربه دارم همون ابتدای رابطه در مورد اخلاق و حدود و چیزهای دیگه صحبت کردیم و تفاهم داشتیم.خیلی عاشق هم و به هم وابسته شدیم و من به عشق اون پسر اطمینان دارم و ثابت شده هست ولی با توجه به شرایط سنیمون میترسم عواطف زودگذری باشه و از جهتی دیگه از لحاظ باورهای اعتقادی احساس گناه میکنم و یه احساسی که انگار قراره تقاص این گناه گرفته شه برای همین از شما کمک خاستم.خانواده ها با توجه به اخلاق غیر صمیمانه و عدم درک درست از این روابط در جریان نزاشتیم.قرار شد چهار سال دیگه ازدواج کنیم بخاطر شرایط اقتصادی وفکری خانواده ها. در قسمتی قرار داریم که اگر بخاییم جداشیم واقعا لطمه روحی شدیدی میخوریم واگر بخاییم ادامه بدیم توصیه شما به ما چیه؟رویاپردازی نکنیم و اینا بنظرتون تاثیرداره؟
درضمن درمورد مسائل جنسی، اینکه س.س چت کنیم و به قصد تحریک باشه خیر ولی خب دراین باره شوخیش هست واینکه راحتیم باهم،ولی وابستگی جنسی نداریم.لطفا زود جواب بدین مهمه