كتك زدن همسر
سلام.من ٨سال هست ازدواج كردم همسرم كتك ميزند و فحاشي بسيار ميكند منم به طبع فحشايي كه ازش ياد گرفتم بهش ميدهم چون نه با مهرباني عصبي بودنش كم شده نه با صبروتحمل من، خيلي احساس تنهايي ميكنم از اونور نميتوانم به مادرپدرش چيزي بگويم كه پسرشان كتك ميزند چون طرف پسرشان را ميگيرند.يكبار كه كتك زده بود و دستم را كبود كرده بود به پدرش نشان دادم گفت خب حتما حرفي بهش زده اي بي دليل كتك نميزند از اونروز ديگه تصميم گرفتم بهشون نگم كه كتك ميزند چون فقط روشون باز شده و هيچ نصيحتي پسرشان را نميكنند به پدرمادرم هم كه ميگويم بنده خداها درشهر ديگري زندگي ميكنند فقط از راه دور غصه ميخورند.عصبي بوده از روز اول نه اينكه شده باشد روز اول ازدواجمان اينقدر مرا كتك زد حاضرهم نيست پيش هيچ مشاوري برود فقط من بايد اين وضعيت رو تحمل كنم؟ ترس از آبرو و ترس از طلاق و عواقبش باعث شده تو اين ٨سال فقط بسازم با اين مرد.تورو خدا راهنماييم كنيد
با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس ناکامی و درماندگی شما کاملا قابل درک است.
مسلما درگیری فیزیکی از بدتریت اتفاقاتی است که می تواند در یک رابطه رخ دهد و به شدت سلامت روان فرد را در معرض اسیب قرار می دهد و رابطه را نیز نابود می کند.
به طور کلی رفتارهایی که شما به آن اشاره کردید مانند توهین، تحقیر، فحش دادن، پرخاشگری و دیگر رفتارهایی مانند سرزنش، قضاوت، قهر و بی توجهی جزو رفتارهای به شدت مخرب رابطه هستند.
باج دادن هم به همان میزان آسیب زننده است و تنها مسیر درست برای حل اختلافات بین فردی گفتگو است که پیش نیاز آن داشتن مهارتهایی مانند مدیریت خشم و هیجانات منفی و همچنین مهارت حل مساله و مذاکره است.
والدین هیچگونه مسئولیتی در این زمینه ندارند و هر کسی مسئول رسیدگی به نیازهای و خواسته های خودش و همچنین مسئول رفتارهای خودش است.
و تنها فردی هم که می توانیم تغییر دهیم خودمان هستیم نه هیچ فرد دیگری.
اگرچه رفتارهایی که از آنها نام بردید بسیار مخرب هستند اما اگر سما هم بخواهید متقابلا همان شیوه را در پیش بگیرید همه چیز بدتر و پیچیده تر خواهد شد و اگر خواسته ای دارید برای بهبود رابطه و ارتقای کیفیت آن و یا توقف رفتارهای آسیب رسان بهتر است در این مسیر اقدامات موثری انجام دهید تا بیش از این سلامت روان شما در معرض آسیب قرار نگیرد.
و از آنجا که یک رابطه کاملا دو طرفه است حتما هر دو نفر سهمی دارند و شما هم بهتر است سهم و نقش خودتان را در شکلگیری وضعیت موجود بپذیرید و به جای قرار گرفتن در یک موضع منفعل و قربانی که منتظر است دیگران بیایند و نجاتش بدهند، بهتر است کنترل امور خودتان را به دست بگیرید و در این مسیر فعالانه گامهای موثری بردارید.
بنابراین به شما توصیه می شود حتما هرچه سریعتر برای دریافت کمک حرفه ای از یک متخصص در این زمینه اقدام نمایید و به یک زوج درمانگر مراجعه نمایید تا بدانید چگونه رابطه تان رابازسازی و ترمیم کنید و به طور کلی برای ادامه روند رابطه تان یک تصمیم قاطع بگیرید و بهترین تصمیم گیری را در این زمینه داشته باشید.
اگر طلاق نگرفتن و ماندن در یک رابطه مخرب را بر واکنش ها و قضاوتهای اطرافیانی که بعد از یک مدت فراموش می کنند، ترجیح می دهید بهتر است بدانید که اگر به همین شرایط تن بدهید و به همین ترتیب و بدون بازسازی و ترمیم رابطه و بهبود اوضاع و کیفیت رابطه تان ادامه بدهید، دیگر سلامت روانی برایتان باقی نخواهد ماند که به اینگونه موارد حتی فکر کنید، پس انتخاب با خودتان است.