محدودیت

 
با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس ناراحتی و ناکامی و عدم رضایت شما از شرایط موجود که توصیف کردید کاملا قابل درک است.
متاسفانه واقعیت همیشه مطابق میل ما پیش نمی رود و همه ما گاهی در شرایطی قرار می گیریم که خودمان آن را انتخاب نکرده ایم و یا مورد پسند و به میل ما نیست اما قدرت تغییر آن را هم نداریم.
چرا که هر کسی فقط اراده و اختیار کنترل رفتارهای خودش را دارد نه دیگران و همواره به دلیل تفاوت های فردی در سطح نیازها و نوع خواسته ها و شکل افکار و قواعد و باورها و طرز تفکر افراد ممکن است هر کسی رفتار و انتخابی داشته باشد که با ما متفاوت باشد و حتی این رفتارها از سوی عزیز ترین و نزدیک ترین افراد خانواده مان ممکن است برای ما ناراحت کنند و حتی آزاردهنده باشد.
به عنوان مثال آن چه از نظر شما ایجاد محدودیت است و آن را غیر منصفانه و نا متناسب می دانید از دیدگاه پدر شما ممکن است یک رفتار مراقبتی و حمایت گرانه باشد که شما را از آسیب مصون نگه می دارد و به این ترتیب ادراک افراد در مورد موارد مشابه می تواند بسیار متفاوت باشد.
اما از آنجا که هر کسی طبق خواسته ها و اصولی که خودش درست می داند رفتار و عمل خواهد کرد ما قدرت تغییر دیگران را نداریم و چون هیچ فردی هم پدر و مادرش را مانند خیلی از چیزهای دیگر مانند شرایط زندگی اش و بسیاری از موارد دیگر، خودش انتخاب نکرده است و تعیین قوانین خانه هم بر عهده پدر و مادر ها است، فرزندان هم چاره ای جز پذیرش این موارد به عنوان بخشی از واقعیت گریز نا پذیر ندارند.
تنها چیزی مه تحت اراده و کنترل مستقیم افراد قرار دارد رفتار خودشان است.
بنابراین شما هم می توانید بر همین قسمتی که تحت کنترل خودتان است تمرکز کنید و ببینید چگونه می توانید به گونه ای رفتار کنید که توافق پدرتان را به صورت موردی جلب کنید و چگونه برای تحقق خواسته ها و نیازهایتان می توانید موثرتر رفتار کنید.
به عنوان مثال اگر رفتارهایی مانند غر زدن، مقایسه کردن آن ها با پدر و مادر های دیگر، برچسب سختگیر و یا ظالم به آن ها زدن، قهر کردن، پرخاشگری و یا این قبیل رفتارها را انجام دهید باعث خراب شدن رابطه شما خواهد شد و کم تر احتمال دارد بتوانید نظر آن ها را به خواسته هایتان جلب کنید و بنابراین شانس شما برای جلب توافق و همراهی آن ها کم تر خواهد شد.
اما در مقابل اگر از طریق کفتگو و مذاکره پیش بروید و درباره خواسته های خودتان خیلی آرام و مودبانه و بدون پرخاشگری با ایشان صحبت کنید و پس از عنوان کردن صادقانه احساسات و افکاری که دارید انتظار خودتان را از ایشان بیان کنید.
در مقابل سعی کنید صحبت های آن ها را هم در این زمینه بشنوید و با ادراک ‌آن ها درباره این قوانین و دغدغه ها و نگرانی هایی که دارند بیشتر آشنا شوید تا با نگاه کردن از زاویه دید آن ها بتوانید بهتر آن ها را و شرایط و وظایفی که دارند درک کنید و با ابراز همدلی خودتان به آن ها احساس ارزشمندی دهید.
با انجام این رفتارهای دوستانه و حمایتگرانه و همدلانه نه تنها شانس جلب توافق آن ها و همراه کردن آن ها در مسیر خواسته های خودتان را بیشتر خواهید داشت بلکه با دید شفقت آمیز آن ها را خواهید دید و کمتر با قضاوت منفی درباره آن ها احساس خشم و ناکامی را تجربه خواهید کرد و به این ترتیب انتخاب ها و رفتارهای معقولانه تر و منطقی تر و کمتر واکنشی را از حودتان نشان خواهید داد.
از طریق آشنایی با دغدغه های آن ها به واسطه گفتگو و صحبت کردن می توانید ببینید آیا می توان به شیوه های دیگری به آن ها پرداخت و این مشکلات را به طرق دیگری رفع یا پیگیری کرد و بر سر گزینه ای به توافق برسید که تا حد زیادی مورد رضایت هر دو طرف شما باشد.
این موضوع به مهارت های حل مساله و گفتگو و مذاکره و مدیریت خشم هم خیلی ارتباط پیدا می کند و شما هم می توانید از طریق مراجعه به یک روانشناس و یا مشاور و توسط دریافت جلسات مشاوره به صورت حضوری و یا غیر حضوری در این راستا راهنمایی های دقیق تری را دریافت کنید و بتوانید از طریق به دست آوردن مهارت های جدید و یا با تقویت توانمندی هایتان در برخی زمینه ها، در مسیر تحقق خواسته ها و اهدافتان در زندگی انخاب ها و رفتارهای بهتر و موثر تری داشته باشید و احساس کفایت . کنترل بیشتری بر زندگی تان داشته باشید و رابطه تان را هم با دیگران مانند ودرتان ارتقا دهید تا بهتر با یکدیگر مشارکت و همکاری داشته باشید مخصوصا در مواردی که اختلاف وجود دارد و حل اختلافات بین فردی هم یک مهارت اکتسابی است که می توانید آن را به دست آورید و از طریق تمرین کردن با نظارت و کمک حرفه ای یک فرد متخصص در آن ماهر تر شوید.