سلام عرض ادب و احترام
من خانم ۳۰ساله هستم و نامزدم ۳۴ساله هردو فوق لیسانس و آشنایی بصورت خانوادگی و خاستگاری رسمی و مدت آشنایی ما ۵ماه است. ما حدود ۱۵جلسه مشاوره قبل از ازدواج انجام دادیم و در این مدت تعاملات تقریبا مناسبی برای شناخت هم داشتیم. تفاهم و فرکانس ذهنی و شخصیتی ما بسیار بهم نزدیک هست و در ۹۰درصد موارد مطابق ایده آل یکدیگر هستیم..جدای مواردی که به رشد شخصیتی در هردومون نیاز داره و با گفتگو به تفاهم مناسبی رسیدیم موردی هست که من رو کاملا بهم ریخته و خیلی ناامید میکنه ولی بخاطر خوبیها و موارد مثبتی که در ایشون دیدم تا الان با خودم توجیهش کردم اینکه ایشون در چالشهایی که باهم داریم حساسیت و حالت زود عصبی شدن رو دارن که تقریبا حدود یک ماه هست این رفتارارو ازشون میبینم..البته در گفتگو خیلی منطقی هستن و به مشاوره مطالعه و رشد شخصی اعتقاد دارن ولی در عمل و در شرایطی که رفتاری غیرمنطقی ببینن، خصوصا از من، در لحظه عصبی میشن
و سریع واکنش نشون میدن (بصورت کلامی انتقاد تند و الفاظ نامربوط) طوری که من احساس میکنم ممکنه پرخاشگر باشن و چون الان در دوران آشنایی هستیم رفتار وحشتناکتری رو نشون نمیدن..من میدونم هیچ آدمی بی عیب و نقص نیست و منم دختر صبور و آرومیم ولی مسئله اصلی من اینه که این حساسیتها و از کوره در رفتنها در شرایط نرمال و گاها بدون دلیل اتفاق میافته و اخیرا در هر دیدارمون تکرار میشه..ایشون مرد عاطفی و احساساتی هستن و من تا بحال بخاطر این مسئله که بی ارتباط به حساسیتاشون نیست این رفتارشو با محبت سکوت گفتگو و راههای دیگری تحمل کردم ولی میترسم نتونم در زندگی اون ایده آلمو در ایشون ببینم و به جدایی فکر کنم چون تو این یک ماه بدلیل این مسئله دوبار ازشون خاستم که ادامه ندیم ولی هربار ایشون رفتارشو توجیه کرده و به حساسیت بیش از حد من ربط داده منم با منطق حرفمو جلو بردم و ازشون قول گرفتم ولی متاسفانه هربار تکرار میشه چون ریشه این مشکل تاجایی که برای من مستدل شده عصبی بودن پدرشون و شرایط استرسیه کارشون هست.
عذرمیخام زیاد نوشتم خیلی ممنون از حسن توجتون لطفا بنده روراهنمایی بفرمایید ازاین جهت که آیا این مسئله رو مانع ازدواجمون ببینم یا خیر. با سپاس فراوان