مشاوره
من یک دختر ۱۴ ساله هستم و وضعیتم داخل مدرسه و درسام خوبه و معدلم بیسته
و مشکلی ازین بابت ندارم .از این رنج میبرم ک خونه ی ما انگار پسر سالاریه و همه پسرارو بیشتر دوس دارن .مثلا تو خونه ی ما فقط پسر ها اتاق دارن . و مشکل اصلی اینجاس ک من ی برادر ۲۲ ساله دارم ک ب شدت ازش بدم میاد .چون روم دست بلند کرده و دعوای فیزیکی داشتیم
و اینکه مادرم وقتی میبینه باهاش بر خورد میکنه .اما پدرم هییچی نمیگه .ی بار جلو چشمای خودش زد منو اما پدرم هیچی نگفت . واقعا ازش متنفرم .بد تر این در دوران کودکی هم ب من تجاوز کرده .اصلا یادم نمیاد ک اتفاقی افتاد یا نه فقط تیکه تیکه یادم میاد ک شلوارمو دراوورد…
واقعا دیگه خسته شدم ازین خانواده نمیتونم تحمل کنم
و دیگه هم اینکه از دوران کودکی ب یکی از فامیل هامون علاقه دارم . اون ۵ سال از من بزرگتره .واقعا میدونم ک تو ذهتم خیال پردلزی کردم و زیادی بزرگش کردم .اما میخام فراموش کنم چون ک اصلا دوس ندارم این حسو .
و این هم ازارم میده ک دوست صمیمی ندارم با ۱۴ سال سن .تیلی ددس دارم دوستس داشته باشم ک یاهاش دردو دل کنم اما نه الان ندارم
و موضوع دیگه هم اینکه من ب خاطر دیدن فیلم های ناجور در کامپیوتر برادرم در کودکی ب صورت اتفاقی، باعث این شد ک من از کودکی خود ارضایی کنم و ندونم چیه .همین پارسال متوجه شدم ک این عمل خود ارضاییه .خیییلی نلراحت شدم و الان نگرانم ک در اینده برام مشکلی پیش میاد یا نه .
خیییلی ازین وضعیت ناراحتم بیشتر ب خاطر برادرم .هروز میگم کاش نبود .کاش نبود زندگیه من خیییلی بهتر میشد .نمیدونم این مسئله رو ب مادرم بگم یا ن
سلام به شما عزیز
قابل درک هست که تجربه این اتفاقات و شرایط برایت با فشار روحی زیادی همراه هست اما عزیزم بهتر است در اول شما از سرزنش کردن خودت خوداری کنی و در مرحله دوم چند موضوعی را که بیان کرده ای به صورت جداگاه باهم بررسی می کنیم هرچند که همه این اتفاقات یعنی بحث و درگیری با برادرت ، تجاوز در کودکی ، خودارضایی و حتی روابط محدود شما در یک مسیر قرار دارد و می تواند نشان از شرایط روحی نامناسب شما داشته باشد.
اما اگر برادرتان بازهم رفتار اشتباه خود را تکرار می کنند نیاز است که برخرود قاطع با ایشان کنید و حریم شخصی خود را حفظ کنید و در صورتی که بازهم گوش ندادند با مادر حتما این موضوع را در میان بگذارد .
۳٫در مورد خودارضایی شما در آن زمان تنها یک کودک بوده اید که یک سری رفتارهای را که مشاهده کرده اید را تکرار کرده اید و این برای یک کودک طبیعی هست پس بهتر است از سرزنش کردن خودت خوداری کنی در کنار اینکه در زمان فعلی شما یک نوجوان هستید و این مسائل را بخاطر شرایط سنی بهتر درک می کنید و می توانید در این مسیر تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
بهتر است از مادر کمک بخواهید که برای شما شرایط مراجعه به روانشناس را به صورت حضوری ایجاد کنند در این مسیر می توانید در کنار روانشناس خود در مورد گفتن این موضوع به مادر و یا بیان نکردن آن بسته به شرایط خودتان تصمیم گیری کنید.
در هرصورت این افراد خانواده شما محسوب می شوند و نیاز است که با حفظ روابط خود و مدیریت این روابط شرایط بهتری را تجربه کنید اگر بتوانید مسیر ارتباطی خود را مدیریت کنید شرایط بهتری خواهید داشت پس به خودتان فرصت بدهید با افزایش سن و کسی موقعیت اجتماعی و اقتصادی می توانید استقلال بیشتری را کسب کنید.