1
مشاوره
سلام من یه دختر ۱۷ ساله ام خانواده ام اجازه نمیدن ک تنهایی
با دوستام جایی برم. هرچقدر هم ک باهاشون حرف میزنم راضی نمیشن
و میگویند اگه میخواهی با دوستات بری بیرون حتما ما باید باهات باشیم
الان ۲ ساله وضعیت من این شکلیه و هرکاری میکنم از هر دری هم ک باهاشون وارد میشم راضی نمیشن. حتی بهشون گفتم ممکنه فرار کنم و این کارایه شما به من آسیب میزنه ولی بازم با دلیل های مزخرف ک هیچ دختری بیرون نمیره اونایی هم ک بیرون میرن خراب هستن و خانواده درست و حسابی ندارن منو تو خونه نگه میدارن ندارم میگن فقط خانواده خانواده و هر موقع ک ازدواج کردی اونوقت میتونی هرکاری دوست داشتی انجام بدی. توروخدا کمکم کنید دیگه کم آوردم تو زندگیم
با سلام خدمت شما
دوست عزیز با توجه به مواردی که مطرح کردید احساس درماندگی، ناکامی و ناراحتی شما کاملا قابل درک است.
متاسفانه گاهی اوقات والدین رفتارهایی را انجام می دهند که اگرچه نیت آنها خیر است اما به دلیل نگرانی و اضطرابی که دارند بر روی یک موضوع متمرکز می شوند و احتمالا از اینکه این رفتار ممکن است از جنبه و ابعاد دیگر آسیب رسان باشد غافل می مانند.
در این شرایط کاری هم نمی توان کرد جز اینکه برای خواسته ها و نیازهایتان از طریق دیگری اقدام کنید و یا سعی کنید برای انجام گفتگو و مذاکره بیشتر تلاش کنید.
چرا که نمی توانید کسی را از جمله والدین خودتان را تغییر دهید اما می توانید بر موارد دیگری که تحت اراده و کنترل شما هستند متمرکز شوید.
به عنوان مثال برای آینده تحصیلی و دانشگاه خودتان برنامه ریزی کنید و به گذشت زمان هم امیدوار باشید چرا که بهرحال وقتی بزرگتر شوید و آنها شما را به عنوان یک فرد عاقل و بالغ بپذیرند احتمال اینکه آزادی عمل بیشتری را به شما بدهند بیشتر خواهد بود.
فرار از خانه قطعا شیوه مناسب و راه حل ماجرا نیست چراکه مسائل و چالشها و مشکلات بیشتری را در پی دارد و امنیت شما را در معرض خطر جدی قرار خواهد داد.
به نظر می رسد نوجوان باهوش و هشیاری باشید و می توانید راهی برای تامین نیازهای خودتان به شیوه های موثرتر بیابید.
نمی دانیم تا کنون چگونه با آنها وارد مذاکره شده اید اما اگر گفتگوی شما به همراه تهدید به فرار، پرخاشگری، مقایسه، غر زدن و رفتارهای پرخاشگرانه باشد احتمال به نتیجه رسیدن آن بسیار کاهش می یابد.
اما اگر به شیوه درست و به دور از هرگونه هیجانات منفی، در موقعیت مناسبی که هر دو در شرایط آرامی قرار دارید به گفتگو بپردازید احتمال نتیجه گرفتن شما بسیار افزایش خواهد یافت.
به این ترتیب که درباره موقعیتی که در آن قرار دارید، فکرهایی که درباره این مسئله می کنید و درواقع برداشتی که از موضوع دارید و بعد احساستان را در این زمینه به صورت واضح و صریح توضیح دهید.
در آخر خواسته و انتظارتان را از آنها به عنوان والدین خودتان به شکلی کاملا محترمانه ولی واضح عنوان کنید.
در این فرایند احتمالا آنها هم نظراتی دارند، سعی کنید اینبار به جای مقابله و پرخاشگری و ناامید، اجازه دهید درباره دغدغه ها و نگرانی های خودشان صحبت کنند و سعی کنید موضوع را از زاویه دید آنها ببینید تا بتوانید آنها را درک کنید و حتی همدلی بدهید تا بدانند نظرات آنها و احساس نگرانی شان برای شما قابل درک است حتی اگر با رفتارشان مخالف باشید.
گفتگو به این شیوه احتمال اینکه در مسیر خوب و درستی پیش برود و به توافقی برسید که دو سویه باشد و تا حدی به خواسته شما و تا حدی هم به خواسته آنها نزدیک باشد و هر دو جهت را دربر داشته باشد، بسیار بیشتر خواهد بود.
بنابراین سعی کنید در مسیر خواسته های خودتان در چارچوب قوانین و مقررات خانه و والدینتان و با تلاش از مسیر درست و انجام اقدامات موثر، حرکت کنید.
در این مسیر می توانید با دریافت مشاوره فردی از راهنمایی های بیشتری هم بهره مند شوید.