2
مشاوره
سلام.خسته نباشین.من کودکی دارم5ساله پسر.مشکل من باهاش اینه که موقع برگشت از خونه فامیل گریه میکنه ونمیخواد خونه بیاد.هرچی هم که میگم میخوایم توخونه کارای مختلف از قبیل بازی نقاشی دوچرخه بازی و…انجام بدیم یا بریم خرید بستنی وامثال اینها روبخریم باز هم گریه میکنه طوری که باعث میشه من باید بغلش کنم وبا گریه ببرمش خونه.میشه رفتار صحیح برای ترک این عادت بد را بفرمایید تا از شر این مشکل راحت شم.مرسی
سلام به شما دوست عزیز
در این مورد عموما کودکان از اینکه بخواهند از یک محیط لذت بخش خارج شوند برایشان سخت می باشد و ممکن است شما با اصرار به ماندن و یا گریه آنها مواجهه شوید اما این موضوع می تواند با رشد بیشتر کودکتان کاهش یابد در کنار این موارد بهتر است چیز جذابی را قبل از خارج شدن از خانه ایجاد کنید مثلا با او شروع به یک نقاشی کشیدن و یا پازل حل کردن و یا بازی که دوست دارید کنید و به او بیان کنید که بقیه آن را بعد از برگشت انجام می دهید و با هیجان در این مورد صحبت کنید و سعی کنید که موقع برگشت به او بیان کنید که وقتش به کار مهم خودمون برسیم و می خوایم بریم خانه تا ادامه او بازی را داشته باشیم دقت کنید که بهتر است به قول هایتان به او عمل کنید تا او به شما اعتماد کند .
محیط منزل از نظر آرامش بین شما و او و شما و همسرتان نیاز است که نقطه امنی برای او باشد در کنار اینکه محیط به نیازهای او پاسخ بدهد .
پاسخ کودک را بدهید
یک سری نکات کلی را در زیر بیان می کنم که می تواند به شناخت بهتر فرزندتان از احساسات خود و بیان آنها بجای استفاده از گریه و ایجاد ارتباط بهتر کمک کند.
۱٫به هنگام صحبت کودک با شما ، سعی کنید تا پاسخ او را به سرعت دهید هرگز پاسخ او را به بعد از گریه کردنش موکول نکنیدبه او نشان بدهید که احساساتی که تجربه می کند برایتان اهمیت دارد و سعی کنید که بیان کنید می دانید ناراحت است و یا عصبانی و… اما میخواهید که باهم در مورد آن صحبت کنید چون دلیل آن را نمی دانید .
۲٫اگر امکان پاسخ سریع ندارید باید علامتی دهید تا متوجه شود شما می شنوید ، مثلا بگویید صداتو میشنوم، یک دقیقه دیگر آماده ام تا به تو گوش بدم ، الان کارم تموم میشه و میام کنارت تا باهم صحبت کنیم و… تا توجه او را جلب کنید. به چشمانش نگاه کنید و از علامت انگشت استفاده کنید که به معنای «یک دقیقه لطفا» می باشد.
اجازه ندهید تا کودک مدت زیادی منتظر پاسخ شما باشد. در غیر اینصورت کاری را انجام می دهد که برایتان ناخوشایند است. پاسخ شما باید در رأس رفع نیاز او برای گریستن و نق زدن باشد. باید به سرعت خود را به کودک برسانید و از منتظر ماندن او تشکر کنید و بگویید :الان می تونم به حرفات گوش بدم.
۳٫تشویق کنید. اگر کودک شما بدون نق زدن ، بتواند توجه شما را به خود جلب کند ، حتما او را تشویق کنید و بگویید:«عزیزم من این روش سؤال پرسیدنت را خیلی دوست دارم و اینطوری خیلی بهتر متوجه شدم چی میگی ».
۴٫نحوه سوال پرسیدن را به کودک خود بیاموزید. به کودکان باید تفاوت بین گریستن و نق زدن را با صحبت کردن معمولی آموزش دهید. شاید نیاز باشد که صدای نق زدن او را ضبط کنید تا خود متوجه اشتباهش شود. برای یادگیری درست درخواست کردن ، نقش بازی کنید قصه بخوانید و از ودکتان بخواهید که به شخصیت قصه کمک کند تا درخواست خود را بیان کند . پس از اینکه متوجه شدید که کودک معنی نق نق زدن را فهمیده است به طور واضح ناپسندی نق زدن را به او شرح دهید که بهتر است در بازی و قصه باشد .
با سلام خدمت شما دوست عزیز
اول از همه بهتر است به دنبال دلیل این رفتار ایشان باشید به خصوص اگر به تازگی شکل گرفته باشد و سعی کنید قبل از آنکه خودتان دلیل آن را حدس بزنید و بر همان مبنا عمل کنید، از خودش بپرسید که خواسته اصلی اش چیست.
حتی می توانید به او بگویید تا زمانی که گریه می کند شما متوجه منظور و حرفهای او نمی شود و برای بیان خواسته اش باید حرف بزند.
البته این شیوه به طور کلی درباره الگوی تکراری گریه کردن بچه ها به جای حرف زدن وجود دارد که بهتر است آنها را ترغیب و تشویق به صحبت کردن و بیان خواسته ها یا مشکلاتشان کنیم تا بدانند و بیاموزند که این تنها شیوه ای است که می توانند از طریق آن خواسته هایشان را پیگیری کنند و یا مشکلاتشان را حل کنند.
در این مسیر می توانید به او همدلی دهید و این روند را برایش تسهیل کنید با بیان این جملات که می دانم دلت می خواست بیشتر بمانی و بازی کنی اما وقتمان تمام شده و دیگر باید برویم و آنها هم می خواهند استراحت کند و هرکسی موقع استراحت به خانه خودش می رود.
البته به طور کلی بهترین شیوه در زمان قشقرق راه انداختن بچه ها وقتی به شکل الگو درآمده همان بی توجهی است.
اما در زمانهای دیگر می توانید درباره این موضوعات صحبت کنید و یا بگویید هر وقت یکم آرام تر شدی و وانستی صحبت نی من آماده ام که بشنوم چه می گویی یا چه می خواهی اما کاملا قاطعانه و بدون پرخاشگری.
یک اقدام موثر دیگری که می توانید انجام دهید این است که از قبل اینکه به مهمانی بروید درباره کارهایی که قرار است احتمالا انجام دهید و تایمی که قرار است بمانید و زان بازگشت به خانه و بعد از آن کارهایی که قرار است بکنید با کودک صحبت کنید تا یک بتواند تا حدی یش ببینی کند و این موضوع به او احساس امنیت بیشتری می دهد.
که البته این راهکار می تواند در مواقع دیگر مانند رفتان به فروشگاه و خرید و یا هر موقعیتی انجام شود و بسیار کمک کننده خواهد بود و به کودک در تنظیم رفتار و هیجاناتش کمک می کند.
مورد مهم دیگر این است که به او بیاموزید درباره احساسات و هیجاناتی که در لحظه تجربه می کند صحبت کند و آنها را نام گذاری کند، به این صورت هم خودش با انواع احساسات و هیجاناتش آشنا می شود و هم احساس همدلی ودرک شدن از سوی شما دریافت می کند و به این ترتیب بهتر می تواند با آنها روبرو شود و آنها را مدیریت کند.
دقت داشته باشید که هر گونه باج دادن می تواند مخرب باشد مانند آنچه در ابتدای صحبتتان به آن اشاره کردید، چرا که در این صورت این پیام را به کودک می دهید که ما هرکاری می کنیم که فقط تو گریه ات را تمام کنی.
نکته مهم این است که گریه کردن کودک نباید به شیوه ای برای کنرل رفتار والدینش محسوب شود که بداند چون برایشان مهم است پس می تواند به عنوان ابزاری برای رسیدن به خواسته هایش از آن استفاده کند.
بلکه گاهی باید بداند که با وجد آنکه رفتن به خانه می تواند برایش ناراحت کننده باشد و او دوست داشت بیشتر بماند، و در خانه هم خبری از بازی نخواهد بود و قرار است بخوابند، بهرحال این برنامه ای است که وجود دارد و او هم باید طبق قوانین و چارچوبهای خانه خودشان رفتارکند و چاره دیگری ندارد.
به این ترتیب کودک حد و مرزها را می آموزد و بر خلاف تصور برخی والدین اتفاقا کودکان از طریق اینگونه محدودیتها احساس امنیت خواهند کرد و یکی از مهمترین مسائل همین قابل پیش بینی بودن امور است.
مثلا اینکه می دانند در نهایت این قوانین و توافقات در خانه تعیین کننده هستند نه گریه کردن و قشقرق راه انداختن آنها یا عصبانیت و خلق والدینشان در آن روز آن موقعیت و معنای رفتار قاطعانه هم همین است که بهترین شیوه برای فرزندپروری محسوب می شود.
در نهایت اگر دیدید با موضوع پیچیده تری روبرو هستید و نیازمند دریافت راهنمایی دقیقتری هستید می توانید با یک مخصص فرزندپروری و یا مشاور یا روانشناس کودکان در ارتباط باشید و با دریافت جلسات مشاوره راهنمایی های لازم را در اینگونه موارد دریافت نمایید تا با افزایش احساس کارآمدی و کفایت بتوانید بهتریت رفتار را داشته باشید.