مشکل با اخلاق شوهرم و مادرش

سلام وقت بخیر .ممنون از پاسخگوییتون . بله حق باشماست . ولی متاسفانه مادرهمسرم اصلا حرف منو نمیفهمه . اتفاقا با زبون خوش براش توضیح میدم که مثلا فلان وسیله رو من دوست دارم و لازمش دارم و نمیتونم ببخشمش به کسی . مشکل اینجاست که تو این چهار سالی ک من با همسرم بودم این روند همچنان ادامه داشته . تا کی باید این وضعیت رو تحمل کنم ؟ و انتظار دارم همسرم حداقل وقتی این شرایط مادرشو میدونه هر جا که می خوایم بریم با ما همراهش نکنه که من در طول سفر یا گردش هم حرص بخورم . یا اینکه همسرم وقتی ایشونو میاره خونمون در حضور خودش باشه و بعدشم زود ببره خونه خودش . چون مادرشوهرم پیش خود همسرم جرات نمیکنه از من چیزی بخواد . یه موقع میبینین شوهرم مادرشوگذاشت پیش منو رفت جایی . تا خودش بیاد من کچل شدم از بس با برخورد ملایم به مادرش گفتم نه اینو لازم دارم بخدا . و فلان و فلان . بدترین جای قضیه اینه تا همسرم میره میخوابه و مثلا من به احترام ایشون بیدارم و ازش پذیرایی میکنم این دوباره همون کارو شروع میکنه ‌ و …
در کل من از این مسئله خسته شدم و رنج میبرم . مشکل روحی مادرشوهرم به ضرر من شده . چون همسرم و دو تا خواهرش هر وقت مادرشون این جوری روی اعصابشون راه میره به شدت باهاش برخورد میکنن و خیلی راحت میتونن بگن بس کن دست از این کارات بردار و … اینجوری یه کم خودشونو خالی میکنن . اما من فقط بایدبسوزم و بسازم . و هیچ اعتراضی نکنم . بابا خب آدم یه جا میبینید کم میاره . مثلا مادر خودم یه جا سر یه موضوعی بهم گیر میده یا به هر دلیلی ناراحت یا عصبیم میکنه من خیلی راحت میتونم بهش اعتراض کنم و یا حتی باهاش قهر کنم . اما دررابطه با مادر شوهرم حق ندارم بهش نگاه چپ بکنم . درسته که احترامش واجبه قبول دارم و من تو خانواده ای بزرگ شدم ک احترام بزرگتر حالیمه اما تا چه مرحله ای و به چه قیمتی … ؟ دیگه خودتون منظورمو میدونین . اینم بگم همسر من بارها و بارها به مادر من بی احترامی کرده اونم بی دلیل و اسم خیرخواهی های مادرمو گذاشته دخالت . یعنی مادر من به عنوان یه بزرگتر حق نداره یه جایی کوچکترین اظهارنظری بکنه . بگذریم گفته ها زیاده . با تموم این شرایطِ خانواده ی مشکل دار همسرم من به هیچکدومشون تو نگفتم .
راستی یه مختصر از شرح حال زندگی همسرم بگم شما نظرتون رو بگین ممنون میشم.
همسر من توی حساس ترین دوران زندگیش یعنی از ۴ سالگی تا ۷ سالگی توی پرورشگاه و تحت نظر بهزیستی بزرگ شد ‌ خواهر کوچکش هم همینطور . چون تو اون دوران پدرشون زندان بود و مادرشونم تو آسایشگاه امین آباد بستری بود . هیچکدوم از بستگان درجه یک نگهشون نداشتن . الان هر سه فرزند خونواده مشکل اعصاب دارن به خاطر این شرایط سخت زندگی . من بارها به خاطر رفتارهای عصبی همسرم خواستم برم پیش مشاور و روانشناس . خوبه خوبه اما هر چندماه یه بار بدون هیچ دلیلی و یا شاید ام فقط با یه بهونه مزخرف یه جنون میاد سراغش . یهو از خونه میزنه بیرون و ممکنه حتی یه شب غیبش بزنه . فرداش میاد معذرت خواهی . در کل آدم خوبیه اما مشکلات ظرفیتشو آورده پایین . اصلا روحیه انتقادپذیری نداره . حتی به منطقی ترین شکل ممکن هم نمیتونم مشکلاتمو باهاش درمیون بزارم . تازمانی باهام خوبه که به روش بخندم و هیچ انتقادی ازش نکنم . اما خب یه جایی یه مشکلاتی پیش میاد و آدم نیاز داره با همسرش اونارو درمیون بزاره که باهم حلش کنن .
و یه اخلاق بدی هم که همسرم داره هر کسی بهش بدی کنه جرات اینو نداره که باهاش برخورد کنه . منظورم کسایی هستن که از سمت بستگان خودشن . بستگان من که همه بهش همیشه احترام میزارن . ولی از طرف خانواده ی خودش ضربه زیاد خورده و هیچوقت هم بهشون هیچی نمیگه . من دوست دارم که همسرم جسارت داشته باشه با مشکلات بجنگه و تو روی هر کسی که باعث آزارش شده وایسه . اما زهی خیال باطل