مشکل در تماس فیزیکی
با سلام بنده یک دختر 33 ساله هستم.آقایی بودند که در دانشگاه ما بودند و در سن 21 سالگی به بنده ابراز علاقه میکردند چون سنم کم بود رد کردم بعد چند سال دوباره مطرح کردند و من چون واقعا پسر خوب مستقل و محکمی بودند از ایشون خوشم اومد (باید بگم ایشون خیلی مذهبی بودند و هیچ ارتباط فیزیکی بین ما نبود)و خانوادشون از من خواستگاری کردند اما چون از شهر متفاوتی بودند خانوادم قبول نکردند. بعد از این جریان من با آقایی دوست شدم که ارتباط عاطفی کلامی و فیزیکی خیلی خیلی خوبی داشتیم اما چون نه از نظر تحصیلات نه از نظر سطح خانواده و نه شغل هماهنگی وجود نداشت اون رابطه به سختی تمام قطع شد.(خیلی سخت) دو سه ماه بعد در حالیکه شاید هنوز از پایان اون رابطه التیام پیدا نکرده بودم باز هم اون آقای قبلی خواستن آشنا بشیم و گفتن دیگه مذهبی نیستن و مذهبی بودنشون یه مانع توی رابطه ی ما بوده. من هم پدیرفتم چون هم ایشون خیلی خیلی به معیارهای من نزدیک هستن هم اینکه واقعا زمان ازدواجم رسیده بود. این بار ایشون هم از نظر کلامی هم از نظر فیزیکی خیلی سعی میکردن به من نزدیک شن اما برای من اصلا خوشایند نبود(ایشون از نظر ظاهری متوسط هستند). الان حدود 6 ماه از رابطه ما میگذره و در تمام جنبه ها ایشون رو فرد مناسبی میبینم بجز اینکه نمیتونم قربون صدقشون برم یا نوازششون کنم یا ببوسمشون. یعنی برام خوشایند نیست. ایشون هم نوازشم میکنند یا قربون صدقه میرن اونجور نیس که دلم ضعف بره یا خیلی علاقه ی قلبی و وابستگی بهشون حس کنم. دو هفته ی دیگه قراره به خواستگاری بیان چون دیگه واقعا بعد این همه سال میخوان تکلیفشون مشخص شه. من از طرفی چون معیارهامو دارن نمیخوام از دستشون بدم و از طرفی میدونم ارتباط عاطفی و فیزیکی ما خوب نیست و از بودن کنارشون اونطور که باید لذت نمیبرم چون در مورد دوست پسر قبلیم خودم رو میکشتم که ساعتی پیششون باشم.حتی نگاه کردن بهشون برام نهایت لذت بود اما با این آقا متاسفانه هیچ کدام اون حس هارو ندارم. ممنون میشم راهنمایی کنین
سلام به شما دوست عزیز
نگرانی های شما قابل احترام می باشد اما خب موضوع مهمی که وجود دارد این است که بهتر است از مقایسه کردن خوداری کنید و در کنار اینکه توجه داشته باشید کمال گرایی و اینکه منتظر فردی باشید که از همه نظر ایده آل باشند خب میتواند تصمیم گیری برای ازدواج را برای شما دشوار تر کند و باعث شود که نتوانید از داشته هایی که دارید استفاده کنید.
شما با ویژگی های این آقا اشنایی کامل دارید و میدانید که چه میزان از معیارها و ملاک هایی شما را دارند پس نیاز است که بررسی کنید که آیا می خواهید سالها زندگی خودتان را با ایشان سپری کنید و در کنار اینکه این لذت نبردن از کنار ایشان بودن موضوعی می باشد که مربوط به ایشان است و یا از شرایط روحی و افکار و احساسات شما نشعت می گیرد .
در هرصورت برقراری رابطه عاطفی تا میزانی که بتوانید در کنار ایشان بودن را دوست داشته باشید و برایتان لذت بخش باشد از اهمیت برخودار می باشد و خب بهتر است که در این مسیر قبل از ازدواج این مسائله را جدی تر در نظر بگیرید و با کمک روانشناس به صورت حضوری این مسئله را بررسی کنید.
سلام خیلی از پاسخ شما ممنونم. راستش من زمانی بیشتر نگران میشم که علاقه ای به رفتن کنار ایشون ندارم یا براشون دلتنگ نمیشم. بعضی ها به من میگن هرکسی یک ایرادی داره و در رابطه همیشه کمبودی وحود داره. آیا من میتونم اجازه بدم کمبود رابطه ی ما این احساسات و هیجانات باشه؟ در واقع سوال من این هستش که این مساله یک خط قرمز و شرط لازم هستش ؟ یا ایتکه میتونم جای این کمبود در رابطمون رو با معیارهای منطقی و مثبتی که از ایشون میبینم پر کنم؟ بی نهایت ممنون
خب این سوالی می باشد که بهتر است شما به آن پاسخ بدهید که با همین میزان تمایل و احساسات و هیجاناتی که با ایشان تجربه می کنید میتوانید سالها کنارشان زندگی کنید و به نیازهای عاطفی و جنسی خودتان و ایشان پاسخ بدهید ؟ در هرصورت زندگی انسان همانقدر که به غذا نیاز دارد نیاز به رابطه عاطفی و جنسی هم دارد و خب این مسائل هم اگر در زندگی مشترک نادیده گرفته شوند میتوانند مشکلات ایجاد کنند.
درست میفرمایید. حس میکنم بدون دوست داشتن و عشق ورزیدن باقی چیزهای بی روح و سخت باشه. متشکرم
بله مقداری دوست داشتن و احساس آرامش از در کنار فرد مقابل بودن نیاز می باشد اما بهتر است بازهم دیدگاها و احساسات خود را دقیق تر با کمک روانشناس بررسی کنید و بعد تصمیم گیری نهایی داشته باشید.