با سلام بنده یک دختر 33 ساله هستم.آقایی بودند که در دانشگاه ما بودند و در سن 21 سالگی به بنده ابراز علاقه میکردند چون سنم کم بود رد کردم بعد چند سال دوباره مطرح کردند و من چون واقعا پسر خوب مستقل و محکمی بودند از ایشون خوشم اومد (باید بگم ایشون خیلی مذهبی بودند و هیچ ارتباط فیزیکی بین ما نبود)و خانوادشون از من خواستگاری کردند اما چون از شهر متفاوتی بودند خانوادم قبول نکردند. بعد از این جریان من با آقایی دوست شدم که ارتباط عاطفی کلامی و فیزیکی خیلی خیلی خوبی داشتیم اما چون نه از نظر تحصیلات نه از نظر سطح خانواده و نه شغل هماهنگی وجود نداشت اون رابطه به سختی تمام قطع شد.(خیلی سخت) دو سه ماه بعد در حالیکه شاید هنوز از پایان اون رابطه التیام پیدا نکرده بودم باز هم اون آقای قبلی خواستن آشنا بشیم و گفتن دیگه مذهبی نیستن و مذهبی بودنشون یه مانع توی رابطه ی ما بوده. من هم پدیرفتم چون هم ایشون خیلی خیلی به معیارهای من نزدیک هستن هم اینکه واقعا زمان ازدواجم رسیده بود. این بار ایشون هم از نظر کلامی هم از نظر فیزیکی خیلی سعی میکردن به من نزدیک شن اما برای من اصلا خوشایند نبود(ایشون از نظر ظاهری متوسط هستند). الان حدود 6 ماه از رابطه ما میگذره و در تمام جنبه ها ایشون رو فرد مناسبی میبینم بجز اینکه نمیتونم قربون صدقشون برم یا نوازششون کنم یا ببوسمشون. یعنی برام خوشایند نیست. ایشون هم نوازشم میکنند یا قربون صدقه میرن اونجور نیس که دلم ضعف بره یا خیلی علاقه ی قلبی و وابستگی بهشون حس کنم. دو هفته ی دیگه قراره به خواستگاری بیان چون دیگه واقعا بعد این همه سال میخوان تکلیفشون مشخص شه. من از طرفی چون معیارهامو دارن نمیخوام از دستشون بدم و از طرفی میدونم ارتباط عاطفی و فیزیکی ما خوب نیست و از بودن کنارشون اونطور که باید لذت نمیبرم چون در مورد دوست پسر قبلیم خودم رو میکشتم که ساعتی پیششون باشم.حتی نگاه کردن بهشون برام نهایت لذت بود اما با این آقا متاسفانه هیچ کدام اون حس هارو ندارم. ممنون میشم راهنمایی کنین