نحوه رفتار بافرزند پسر10 ساله
درود پسر 10 ساله من به دلیل تعارضات بین پدر و مادر که سالها به دلیل عدم احترام به تصمیمات پدر توسط مادر شاهد دعوا و فحاشی بوده و بعضی از این سوء استفاده ها توسط پسرم منجر به تنبیه بدنی پسرم توسط پدر و گاها مادر شد.البته در معاینات توسط روانپزشک ایشون بیش فعال تشخیص و دارو هم ماهها استفاده کرد ولی تاثیری نداشت. متاسفانه برای پسرم توسط خانواده مادری تبلت تهیه شد که به صورت افراطی استفاده میکند و تمام وقت یا بازی انجام میدهد یا سریال هایی که مربوط به سنش نیست رو نگاه میکند.الان که روابط بین والدین به صورت منطقی و احترام متقابل تبدیل شده.پسرم نه به پدر و نه به مادر احترام نمیگذارد وچون تنبیه بدنی در کار نیست هیچ باکی از انجام کارهای ناشایست نظیر فحش به خواهر و برادر و حتی مادر و کتک زدن سایرین ندارد. در مدرسه و منزل همیشه در حال مسخره کردن و نافرمانی هست . هر بار هم طرح دوستی ریختم فقط تا زمانی که به تمام خواسته هایش میرسد همکاری میکند و در غیر این صورت با لجبازی سعی میکند هر کار ناپسند را انجام دهد تا به خواسته اش برسد .الان من تبلتش را گرفته ام .واجازه دیدن سریالهای مورد علاقش رو نمیدم. 2 روز هست عنوان میکند تو پدر من نیستی و با لجبازی و به زور حتی مدرسه میرود . لطفا راهنمایی بفرمایید.
با سلام خدمت شما دوست عزیز
دقت کنید که درگیری های بین والدین می تواند مشکلات رفتاری زیادی را در کودکان ایجاد کند و در این مسیر بهتر است اگر تشخیص بیش فعالی برای فرزندتان داده شده است در کنار مصرف دارو او را به روان درمانگر کودکان نیز ارجاع بدهید تا احساسات و دیدگاه فرزندتان به صورت دقیق مورد بررسی قرار گیرد و بتوانیم در این زمینه به او کمک کنیم تا بتواند رفتارهای خود و احساساتش رابهتر بشناسد و در مسیر بهتری به آن پاسخ بدهد .
سعی کنید از سرزنش کردن او و دو سک تربیتی متفاوت بین شما و همسرتان برای او خوداری کنید در اینگونه زمان ها بهتر است به او بیان کنید که می دانید از شما ناراحت است و بهتر است با یکدیگر در این مورد صحبت کنید و سعی کنید به او اجازه بیان احساسات خود را بدهید و اگر به شما بیان کرد پدر خوبی نمی باشید به او بیان کنید که میدانید که ممکن است گاهی پدر خوبی نباشید اما او را دوست دارید و می خواهید که باهم بیشتر صحبت کنید و سعی کنید از سرزنش کردن خودتان و فرزندتان خوداری کنید .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۷۹۰
با عرض سلام خدمت شما دوست عزیز
نگرانی و استیصال شما به عنوان یک پدر کاملا قابل درک است. همانطورکه خودتان هم اشاره کردید، هماهنگی پدر و مادر با یکدیگر، در بحث فرزندپروری بسیار حائز اهمیت است. موضوع دیگری که بر آن تاکید می شود بحث الگوگیری در خانواده است. گاهی ما یکسری نکات را به صورت بایدها و بایدها برای فرزاندانمان تعریف می کنیم (مانند: با یکدیگر مشاجره نکنید، به یکدیگر توهین نکنید، داد و فریاد نکنید و …) و به شدت پیگیر آن هستیم و در صورت عدم همکاری از سوی فرزندانمان، آنها را تنبیه می کنیم، غافل از اینکه آنچه آنها در محیط خانواده و از سوی ما به عنوان پدرو مادرشان می بینند و در واقع نحوه رفتار و برخورد ما در این موقعیت ها، بیشتر اثر داشته و از طربق الگوبرداری آموخته می شوند تا آنچه ما برای آنها دیکته می کنیم. بنابراین با توجه به اینکه خودتان عنوان کردید که فرزندتان شاهد برخی رفتارها مانند فحاشی و پرخاشگری بوده، عجیب نیست که این سبک را آموخته باشد. جای بسی خرسندی و خوشحالی است که اکنون روابط شما بهبود یافته و سعی در اصلاح رفتار خودتان به عنوان پدر و مادر داشته اید و به شما تبریک می گوییم! اما نمی توان توقع داشت که پس از تغییر رفتار شما (که حتما کاملا آگاهانه و به همراه مراقبت و تمرین صورت گرفته) رفتار پسر شما هم به سرعت تغییر کند، اما همین که الان الگوهای خوبی دارد، جای امیدواری است که به سمت درستی پیش برود. درباره استفاده از تبلت صحبت کردید، باید گفت به صورت کلی اینگونه موارد در فرزندپروری از طریق قانون گزاری صورت می گیرد. اولا باید به مرور برای فرزندان جا بیفتد که قوانین از سوی پدر و مادر و البته با توافق آنها انجام می شود (یکی از دلایل ضرورت هماهنگی والدین هم همین است و اینکه با عدم هماهنگی خودشان را از اعتبار و جایگاهی که نزد فرزندان دارند، ساقط نکنند) و آنها راهی جز تبعیت از این قوانین (منصفانه و مورد توافق) ندارند. این پروسه دارای مراحلی است که باید انجام شود تا روند به درستی طی شود و پیگیری آن هم مواردی دارد که باید آموزش داده شود و شما می توانید با مراجعه به یک متخصص (روانشناس کودک/مشاور) آن را آموخته و راهنمایی های لازم را دریافت کنید. تشخیص بیش فعالی هم که برای فرزندتان داده شده در این فرایند بسیار مهم است و باید تحت نظر پزشکشان باشند چون یکسری از علائم مشکل ساز این اختلال تنها با دارو کنترل می شوند و تا فرزند شما متمرکز نباشد قادر به همکاری با شما در این زمینه نخواهد بود. نکته بسیار مهم که خوب است مدنظر داشته باشید این است که فراموش نکنید رابطه بین فرزند و والد بسیار مهمتر از هر چیز دیگری است و نیازمند مراقبت است که تخریب نشود و یا اگر شده، ترمیم شود! تنبیه یکی از آن مواردی است که باعث تخریب این رابطه می شود. شکی نیست که نیت شما سعادت فرزندتان است اما شیوه های بهتری برای همراه کردن فرزندان وجود دارند که اگر آنها را بیاموزید نیازی به اینگونه تنبیه ها نخواهد بود. بنابراین حتما در این مسیر از یک درمانگر یا مشاور کمک حرفه ای دریافت نمایید.