با سلام بنده خانمی ۳۳ ساله و مجرد می باشم. بنده در یک خانواده کاملا سنتی رشد کرده ام و مشکلی هم با این قضیه ندارم.خواستگاران معدودی هم داشته ام ولی به دلم ننشستن و آشنایی قبلی نداشتم که قیافه خیلی مد نظرم نباشه،من پیشنهادهای مختلفی از دوستی، آشنایی ازدواج، شماره دادن و …داشته ام ولی جوابم به همه انها نه بوده است چون همه انهارو وقت تلف کردن و منفی می دیدم.اما جدیدا دوستانی بمن گفتن که کارم اشتباهه و موارد خوب رو که واقعا قصد اشنایی دارند از دست میدم، خودم هم شک کردم.البته منظورم افرادی که توی خیابون شماره میدن نیست.بطور مثال یک همکلاسی که به نظرم ارزش فکر کردن رو داشته باشه و میگه میخوام بیشتر اشنا بشم چه جوابی باید بدم؟ از کجا بفهمم سر کار نیستم.در ضمن من تحصیل کرده و مرتب و خوش تیپ هستم و مرتب و اراسته بودن خصوصیت شخصیه منه،پسرهای کلاس قصد جلب توجه منو دارن ولی من به روی خودم نمیارم و سنگین هستم،حتی میترسم که سر من شرط ببندن که کدوم موفق شده جلب توجه کنه!بهر حال من سن کمی ندارم واین مسایل برایم مهمه.در ضمن میدونم که درست اینه بگم از طریق خانواده اقدام کنید با از نیتش مطمین بشم، ولی خب من خودم هم میخوام اول اون فرد رو بشناسم تا هر فرد نامناسبی پاشو خونه ما نزاره.اعتبارم جلوی خانوادم برام مهمه.میبخشید طولانی شد.ممنون