چی کا ر کنم مامانم بزاره با دختر عموم صعبت کنم

با سلام خدمت شما دوست عزیز
کاش درباره خودتان، سن و سالی که دارید و مسئله کنونی تان توضیح کاملتری ارائه می دادید.
با توجه به توضیحات مختصری که مطرح کردید ظاهرا شما دلتنگ دوست و دختر عموی خودتان هستید و مادرتان استفاده از کامپیوتر و فضای مجازی را برای شما محدود کرده است.
احساس ناراحتی و ناکامی شما کاملا قابل درک است چرا که می دانیم نیاز به داشتن روابط از جمله نیازهای اساسی هر فردی محسوب می شود که متاسفانه با توجه به بحرانی که اکنون گریبان گیر همه شده است کمی برآورده کردن این نیاز با مشکل و مسئله مواجه شده است.
اختلافات بین فردی به هرحال بین همه افراد به دلیل اختلاف در افکار، باورها، خواسته ها، نیازها و ادراکی که از واقعیت دارند وجود خواهد داشت و این قسمت را نمی توان حذف و انکار کرد و باید آن را پذیرفت.
اما برای حل اختلافات بین فردی و اینگونه چالش ها بهتر است تلاش خودمان را بکنیم که از شیوه درستی خواسته ها و اتظاراتمان را پیگیری کنیم.
به نظر می رسد بهترین و در واقع تنها راه موثری که در این زمینه وجود دارد صحبت کردن و گفتگو است.
درباره اینکه شما در برابر رفتارهای آنها چه رفتاری دارید هیچ توضیحی مطرح نکردید.
در نظر داشته باشید که هر گونه رفتاری که با پرخاشگری، قضاوت، سرزنش، قهر و بی توجهی و یا غر زدن همراه باشد محکوم به شکست است.
ممکن است بگویید والدین شما هم از این رفتارها برای کنترل شما استفاده می کنند.
مسلما مخاطب ما فقط کسی است که در این فضا درخواست راهنمایی کرده است و پیش روی ما قرار دارد، اگر خانواده ها و والدین هم راهکاری بخواهند و درخواست مشورت و کمک داشته باشند حتما به آنها هم مواردی گوشزد خواهد شد.
مسلما رفتار خانواده ها و بعضا والدین هم خالی از ایراد و اشکال و اشتباه نیست، اما صحبت کردن درباره مواردی که تحت کنترل و اراده ما نیست، جز اینکه احساس ناکامی ما را افزایش دهد نتیجه دیگری ندارد.
بنابراین اگر ما اکنون بخواهیم درباره بایدها و نبایدهای والدین و اصولی رفتار درست و اشتباهات و رفتارهای نادرست آنها صحبت کنیم،
اولین قدم در حل مسئله دقیقا تشخیص همین حوزه هایی است که ما در آنها دخل و تصرف داریم و می توانیم برای تغییر آن کاری بکنیم از حوزه هایی که به کل از دایره اختیار و اراده ما خارج است.
در غیر اینصورت مدام انرژی روانی خودمان را صرف اموری کرده ایم که از ابتدا قدرتی برای تغییر آن نداشته ایم و تمام وقت و انرژی خودمان را به هدر داده ایم.
پس گاهی چاره ای نداریم جز اینکه برخی از این موارد را به عنوان واقعیت بیرونی بپذیریم تا لااقل تکلیف خودمان را بهتر بدانیم.
واقعیت این است که افراد مطابق میل و نظر و دلخواه دیگران رفتار نخواهند کرد و قرار هم نیست اینگونه باشد.
بلکه از آنجا که هر کسی در برابر خواسته ها و نیازهای خودش مسئول است، طبق خواسته ها و نیازها و باورها و نگرانی ها و دغدغه های خودش هم رفتار خواهد کرد.
بر همین اساس بهتر است با آنها گفتگو کنید و با یکدیگر به توافق برسید که مثلا زمانهای مشخصی را به ارتباط مجازی و یا برقراری رابطه تصویری با ایشان اختصاص دهید.
شاید یکی دیگر از دلایل نگرانی آنها مدیریت زمان شما باشد شاید نگران رسیدن به تکالیف مدرسه و درستان باشند که با صحبت کردن و آگاه کردن آنها از برنامه درسی تان تا حد زیادی می توانید به این نگرانی آنها پاسخ دهید تا خیالشان از این بابت آسوده تر باشد.
برای این منظور شاید لازم باشد شما هم متقابلا دلایل مخالفت و نگرانی و دغدغه آنها را در این زمینه جویا شوید و با همدلی و تلاش برای درک متقابل بتوانید بهتربه توافق برسید.