1
کسی میتونه کمکم کنه
سلام
من یه جوان 18 ساله ام ک ت زندگیم هیچکار مهمی انجام ندادم همیشه خانواده ام منو کم میبینین و کلا ادم تنهایی ام و هیچ دوستی ندارم کل روز خونه ام و به خود کشی فکر میکنم از طرفی با توجه به وضعیت که داریم دلم میخاد کار کنم ولی بنظرم همیشع یه حسی بوده که بهم میگه نرو نمیتونی و معمولا اون حس درست میگه و گند میزنم چن بار هم خاستم خدکشی کنم اما شجاعتشو نداشتم احساس میکنم یه روانی ام اخلاقم تنده وقتی که فکر میکنم میگم چرا ما به دنیا اومدیم وقتی قراره بمیریم دوست دارم هرچه زودتر بمیرم واقعا به نظرتون ارزش زنده بودن چیه بهم بگید با ایکنه ممکنه واسم مهم نباشه.
سلام به شما دوست عزیز
دقت کن که روان انسان نیز طرفیت محدودی دارد و اگر شما ظرفیت روان خود را با سرزنش های خودت و خانواده پر کنی خب تجربه احساساتی چون بی ارزشی ف غم و اندوه ، افکار خودکشی و… یک مسیر قابل پیش بینی می باشد .
شما یک نوجوان ۱۸ ساله هستی که تقریبا مسیر مشخصی را در این سن می توانی طی کنی یعنی یا درس بخوانی و یا برای سربازی اقدام کنی و یا اینکه در مسیر یادگیری یک حرفه باشید در کنار اینکه در این مسیر خودت را بهتر بشناسی و به هویت کامل تری برسی .
اینکه دوست داری کار کنی یعنی هنوز هم مسیر های لذت بخش و هدف هایی وجود دارد هرچند که بخاطر شرایط روحی کم رنگ شده باشد .
در این مسیر نیاز است که در اول به بهبود شرایط روحی شما کمک شود که با مراجعه به درمانگر در این مسیر اقدامات لازم صورت می گیرد در کنار آن نیاز است که نوع روابط و مشکلاتی که با خانواده دارید بررسی شود شما با بهبود شرایط روحی و شناخت بهتر مشکلات می توانی در مسیر بازسازی این روابط و طی کردن مسیر رشدی خودت نتیجه گیری بهتری داشته باشی .