گریه کودک 5ساله

سلام به شما دوست عزیز
نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما در این مورد باید بیان کنیم که خب در مورد اول اگر شما شاغل هستید در زمان بودن نیاز است که برای بودن باهم وقت لازم را بگذارید تا بتوانید باهم ارتباط لازم را برقرار کیند.
اما در مورد اضطراب جدایی که می تواند در زمان مدرسه با شدت بیشتری مشاهده شود . با آغاز مهرماه و شروع مدارس ممکن است برخی کودکان به خصوص کلاس اولی ها، با گریه و ترس و اضطراب به مدرسه بروند. گریه کردن مسئله ای طبیعی است و واکنشی برای تخلیه ترس و اضطراب و احساس کودک است در این مسیر اینکه در روان کودک شما چه چیزی تجربه می شود از اهمیت برخودار می باشد به همین دلیل نمی توان یک دلیل را برای همه کودکان بیان کرد که درست باشد در این مسیر بهتر است با بررسی شرایط و صحبت با خود کودکتان در این مورد به نتیجه گیری برسیم بهتر است در این مسیر به همراه کودکتان به روانشناس کودک مراجعه کنید.
یک سری نکات کلی را در زیر بیان می کنم که بهتر است خودتان و مراقب دیگر او مد نظر قرار بدهید اما دقت کنید که این ها راحل نیست و نیاز است که بررسی دقیق صورت گیرد :
•در ابتدا سعی کنید کودک را در زمان‌هایی کوتاه به مراقب جدید یا مهد کودک بسپارید، زمان‌هایی که بتواند تجربه‌های مثبتی را در آن‌جا داشته باشدو از طولانی مدت جدا شدن او خوداری کنید اگر نمی تواند تایم مدرسه را کامل کند البته قبل از این مورد نیاز است که او بداند و برایش تعریف شود که قرار است ککجا برود با چع کسی برود و برگردد و در آنجا نسبتا شرایط چگونه خواهد بود.
•قبل از آنکه کودک را در محل جدید ترک کرده و تنها بگذارید، کمک کنید تا کودک با محیط و مردم جدید آشنا شود پس اینکه در مسیر ثبت نام و یا باهم نشان دادن مدرسه و مهد پیش بروید و به سوالات کودک بدون سرزنش و تنبیه پاسخ بدهید می تواند کمک کننده باشد.
•روی موارد مثبتی که در محیط جدید رخ می‌دهد متمرکز شوید، نگذارید بچه‌ها از تصور چیزهای بدی که ممکن است رخ دهد نگران شده و بترسند البته اگر کودک شما دائم نگران اتفاق بدی هست خب در این مورد بهتر است حتما روانشناس این اضطراب را بررسی دقیق کند.
•اضطراب کودک را به تمسخر نگیرید و او را به‌خاطر این ترس و اضطراب سرزنش و شماتت نکنید این اضطراب واقعی هست پس به آن توجه کنید.
•اجازه دهید تا کودک شما بداند که می‌فهمید چقدر سخت است که انسان از کسی که تا این حد دوستش دارد جدا شود، کودک را درک کنید و بپذیرید اما کمک کنید تا بتواند از این مسیر عبور کند و بررسی آنچه در روان او تجربه می شود و احساساتی که دارید از اهمیت زیادی برخودار می باشد.
•عشق، محبت و علاقه بی‌قید و شرط خود را از کودک دریغ نکنید یعنی محبت بدون قید و شرط داشته باشید.
•اعموما در چند هفته اول ورود به مهد و یا مدرسه کودک خسته باشد و زود تحریک‌پذیر شود اما اگر بیش از دو هفته این شرایط ادامه داشت نیاز به بررسی توسط روانشناس می باشد.
•هنگام ترک کودک او راببوسید و نوازش کوتاهی نموده و با خوشرویی از او خداحافظی کنید. مراسم خداحافظی و ترک کودک را خیلی طولانی نکنید، بر احساسات دلسوزانه خود غلبه کنید و چندین بار نروید و برگردید و به او بیان کنید که قبلا از اینکه مدرسه او تمام شود شما منتظرش هستید و سعی کنید که واقعا این کار را کنید چون اگر حتی مقداری هم دیر برسید برای کودکی در این شرایط می تواند با اضطراب زیاد همراه شود و این مشکلات را افزایش بدهد.
•دزدکی و یواشکی کودک را ترک نکنید او نیاز به نقطه امن دارد و بهتر است این را از خود شما دریافت کند.
•قبل از شروع مهد، آمادگی و یا مدرسه، تدارک کتاب، دفتر و وسایل مورد نیاز کودک را ببینید و برای فراهم آوردن آنها کودک را مشارکت بدهید او می تواند در زمان فعلی در دسته بندی و اماده کردن وسایلش کمک کند.
•حتی زمانی که فکر می‌کنید مربی و یا معلم کودک شما سخت‌گیر است و یا کودک توسط کودک دیگری مورد قلدری و اذیت قرار گرفته است، او را از مدرسه و یا مهد خارج نکنید، سعی کنید مشکل را رفع نمائید و در مقابل کودک از صحبت در مورد خودش با معلم و یا مدیر و … خوداری کنید.
•اگر کودک تحت هیچ شرایطی حاضر نشد به مهد یا مدرسه برود و در منزل ماند، برای او زیاد فعالیت‌های تفریحی و سرگرمی فراهم نکنید اما نیاز است که حتما دلیل این مورد بررسی شود چون حتما دلیلی برای کناره گیری از اجتماع در این میزان وجود دارد.
•در بازی‌ها با ایفای نقش، جدایی را با کودک تمرین کنید و برای او قصه های با شخصیت های حیوانی که دوست دارد بگوید تا خود او به آنها در مسیر رفتن به مدرسه و یا شناخت بهتر احساساتش به خودتان کمک کنید. می توایند از او بپرسید اه انگار خرگوشه ناراحته و نمی خواد بره مدرسه و گریه میکنه به نظرت دلیلش چیه، چطوری بهش کمک کنیم و…