1
.
سلام من یه دانش اموز ۱۵ ساله هستم پدر و مادرم ۱۱ سال هست که جدا شدن
همه فکر و ذهن مادرم اینه که من درس بخونم نمره هام بالا بشه اصلا براش مهم نیست که من از لحاظ روحی چه حالی دارم برادر بزرگتر از خودمم دارم که ایشون هم مثل مادرم هیچ درکی از حال روحی من ندارند تنها چیزی که براشون مهمه اینه که من درسام پاس کنم با نمره های بالا الانم تدریس مجازی بوده و من نهمم امتحاناتم حضچریه و از هر طرف فشار رومه واقعا نمیدونم باید چیکار کنم
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که جدایی والدین می تواند برای شما نیز فشار روحی و یا مشکلاتی را ایجاد کرده باشد اما در هرصورت با توجه به شرایط زندگی مشترک مادر و پدر شما در این مورد تصمیم گیری داشته اند و در این مورد بهتر است که به این موضوع احترام بگذارید.
اما در زمان فعلی شما در سن نوجوانی هستید و این باعث می شود که حساسیت بیشتری بر روی روند رشدی شما وجود داشته باشد چون در این تایم مسیر رشدی شما از اهمیت زیادی برای آینده شما برخودار می باشد به همین دلیل هم نگرانی مادر و برادرتان بیشتر می شود و ممکن است حساسیت بیشتری بر روی شرایط درسی و یا روابط شما داشته باشند.
در زمان فعلی در احترام به نگرانی های آنها نیاز است که شما احساسات و نیازهای دیگر خود را بیان کنید و در احترام احساسات آنها را نیز گوش کنید تا بتوانید در این مسیر بهتر پیش بروید و درگیری ذهنی خود را کاهش بدهید و بتوانید تمرکز خود را به سمت مسیر اصلی خود یعنی درس خواندن که در زمان فعلی نیاز به تمرکز دارد بدهید .
اینکه شرایط درس خواندن مجازی مقداری متفاوت از زمان حضوری می باشد قابل درک هست اما برای شما که در این مسیر تلاش لازم را دارید تفاوت زیادی وجود ندارد و شما مانند سالهای گذشته همان مسیر را تجربه خواهید کرد .
نتیجه گیری بستگی به تلاش و پشتکار شما دارد پس بهتر است بجای تمرکز بر اینکه چه نتیجه ای خواهید گرفت فعلا با برنامه ریزی و پشتکار در این مسیر پیش بروید .