سردی همسر
سلام.. من یک سال ازدواج کردم هردو ازواج دوممون هست و شوهرم پسر ۶ساله داره که با ما زندگی میکنه شوهرم خیلی سرد و بی احساس نسبت بهم از همون اولش اینطوری بود چندین بار باهاش حرف زدم که من به محبتت احتیاج دارم به بغلت اما فایده نداشت شوهرم شبا بچشو بغل میکنه و پشت به من میخوابه حتی خیلی کم باهم رابطه داریم شاید دوهفته ای ی بار.. تو این مدت ی سال حتی ی بار هم بهم حرف محبت امیز نزده ی عزیزم خشک و خالی نگفته ی بار نازمو نخریده ی بار بغلم نکرده حتی وقتی بغلش میکنم یا میبوسمش عکس العملی نداره .ولی خیلی به بچش محبت میکنه.. تازگیا نمیتونم پسرشو تحمل کنم حتی حرف زدن این بچه برام عذابه سوهان روحم شده هیچی نمیگم بهش محبت میکنم اماواقعی ته دلم بدم میاد ازش و همش دعا میکنم بره پیش مادرش.. کمکم کنید بهم ریخته ام تپش قلب گرفتم دستام میلرزن منی که کلا بیخیال غمای دنیا بودم الان هرشب برام عذابه بگید چیکار کنم پیش مشاور هم نمیاد.. ممنون ازتون
سلام به شما دوست عزیز
بهتر بود شما در دوران آشنایی به این سبک رفتاری توجه بیشتری می کردید چون این سبک رفتاری می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و نمی توان به صورت کلی در مورد آن صحبت کرد .
اما در مورد کودک ایشان دقت کنید که این یک جابجاییی می باشد به دلیل اینکه همسرتان به نیازها و خواسته های شما پاسخ نمیدهند و شما میبینید که فرزند خود را در آغوش می گیرند ، می بوسند و… این موضوع باعث می شود که شما به عنوان یک رقیب به این کودک نگاه کنید و این احساسات ناخوشایند را تجربه کنید .
بهتر است سعی کنید که مسیر اشتباه همسرتان را در نظر داشته باشید و اینکه ایشان به چه دلیل این سبک رفتاری را دارند نمی توان نظری بیان کرد تا زمانی که با ایشان صحبت نشود اما شما بهتر است مسیر خودتان را پیش بروید و سعی کنید با محبت کردن و توجه در صورتی که این رفتار بخاطر دیدگاهای اشتباهی باشد که در زندگی سابق ایشان ایجاد شده باشد این دیدگاه را از بین ببرید .
اما با توجه به شرایط روحی که خودتان تجربه می کنید حتی اگر همسرتان حاضر به مشاوره نمی باشند بهتر است شما برای بررسی شرایط روحی خودتان و بررسی دقیق تر رفتارهای همسرتان به صورت حضوری به روانشناس مراجعه داشته باشید تا بتوانیم در جلسات درمانی به شما کمک کنیم .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس ناراحتی و اندوه شما کاملا قابل درک است.
با توجه به اطلاعاتی که دادید این احساس طبیعی است چرا که در زندگی زناشویی و ازدواج باید یکسری قوانین و آداب رعایت شود تا کیفیت رابطه حفظ شود.
نیاز به دریافت احساس ارزشمندی و توجه یکی از نیازهای اساسی هر انسانی است.
وقتی دو نفر با یکدیگر ازدواج می کنند قرار است با همراهی و مشارکت یکدیگر به برآورده شدن بهتر نیازهای یکدیگر کمک کنند و گرنه ازدواج کارکردی نخواهد داشت.
از سوی دیگر افرادی که دارای فرزند هستند و از یکدیگر جدا می شوند معمولا دچار احساس گناه می شوند که ممکن است به صورت ترحم نسبت به فرزندشان آن را نشان دهند که هم برای خودشان و زندگی مشترکشان و هم برای فرزندشان مضر است.
به عبارت دیگر آنها می خواهند با توجه زیاد احساس گناه خودشان را تسکین دهند غافل از اینکه این سبک رفتار به نفع هیچیک نبوده و نه تنها به آنها کمکی نمی کند بلکه آسیب هم می رساند.
به عنوان مثال خوابیدن کودک شش ساله در کنار و در بستر والدین می تواند بسیار آسیب زا باشد.
ایشان هم حتما از اینکه این رفتارهایشان چه تاثیری بر شما و زندگی مشترکشان دارد، آگاه نیستند.
اما خب بهرحال ایشان اگر شما را همراهی نمی کنند می توانید خودتان برای دریافت مشاوره اقدام نمایید.
اما قبل از اینکه سلامت روان شما بیشتر از این تهدید شود حتما برای انجام ارزیابی و بررسی دقیقتر و دریافت راهنمایی های لازم هر چه سریعتر برای دریافت مشاوره تخصصی به صورت تلفنی اقدام نمایید.
با سلام خدمت شمادوست عزیز
با توجه به مطلابی که عنوان کردید،احساس ناراحتی و اندوه شما کاملا قابل درک است.
با توجه به اطلاعاتی که دادید این احساس طبیعی است چرا که در زندگی زناشویی و ازدواج باید یکسری قوانین و آداب رعایت شود تا کیفیت رابطه حفظ شود.
نیاز به دریافت احساس ارزشمندی و توجه یکی از نیازهای اساسی هر انسانی است.
وقتی دو نفر با یکدیگر ازدواج می کنند قرار است با همراهی و مشارکت یکدیگر به برآورده شدن بهتر نیازهای یکدیگر کمک کنند و گرنه ازدواج کارکردی نخواهد داشت.
از سوی دیگر افرادی که دارای فرزند هستند و از یکدیگر جدا می شوند معمولا دچار احساس گناه می شوند که ممکن است به صورت ترحم نسبت به فرزندشان آن را نشان دهند که هم برای خودشان و زندگی مشترکشان و هم برای فرزندشان مضر است.
به عبارت دیگر آنها می خواهند با توجه زیاد احساس گناه خودشان را تسکین دهند غافل از اینکه این سبک رفتار به نفع هیچیک نبوده و نه تنها به آنها کمکی نمی کند بلکه آسیب هم می رساند.
به عنوان مثال خوابیدن کودک شش ساله در کنار و در بستر والدین می تواند بسیار آسیب زا باشد.
ایشان هم حتما از اینکه این رفتارهایشان چه تاثیری بر شما و زندگی مشترکشان دارد، آگاه نیستند.
اما خب بهرحال ایشان اگر شما را همراهی نمی کنند می توانید خودتان برای دریافت مشاوره اقدام نمایید.
اما قبل از اینکه سلامت روان شما بیشتر از این تهدید شود حتما برای انجام ارزیابی و بررسی دقیقتر و دریافت راهنمایی های لازم هر چه سریعتر برای دریافت مشاوره تخصصی به صورت تلفنی اقدام نمایید.