افسردگی
من یه دختر نوزده ساله ام.که سه ماه دیگه وارد ۲۰ سالگی میشم!چندماهیه که رفتارم تغییر کرده.من دختر اکتیو و شادی بودم ولی به کلی همه چیز تغییر کرد..تنهایی رو ترجیح میدم از انجام هرگونه فعالیتی دوری میکنم..هیچ چیزی خوشحالم نمیکنه ..همش ترجیح میدم تنها باشم از خونه بیرون نمیرم دوست دارم همش توی اتاقم باشم ..خودمو خودم..خیلی یهویی ممکنه بزنم زیر گریه ..یهویی دلم بگیره..نمیدونم چرا..من یه مدت طولانی هرکاری که خواستم بکنم..چندبار شکست خوردم..بعدش کم اوردم..احساس میکنم الانم هر انتخابی که دارم اشتباهه من دانشگاه ملی قبول شدم ولی بخاطر نداشتن علاقه به رشته ی که قبول شده بودم رفتم دانشگاه آزاد..و همش میترسم که شاید اشتباه بوده انتخابم..احساس میکنم هیچ ویژگی مثبتی ندارم..هیچ چیزی که باعث افتخار باشه ..احساس میکنم مادر پدرم هیچ وقت نتونستن بهم افتخار کنن..من اون دختری که اونا میخوان نمیتونم باشم دید من فرق میکنه..بخدا خسته ام نمیدونم کجام کی ام چیکار میکنم..دارم دیوونه میشم..سر همین افکار کلی وزن کم کردم اشتهام کم شده …
با سلام خدمت شما دوست عزیز
داشتن این نگرانی ها در سن شما برای رسیدن به هویت شخصی کاملا طبیعی محسوب می شود. سعی کنید در جمع حضور داشته باشید چون اینگونه با مشورت و صحبت با همسالان خودتان و بزرگ ترها با مسیرهای مختلف زندگی و انتخاب ها بیشتر اشنا می شوید. پدرو مادر شما شاید نتوانند به صورتی که شما دوست دارید ابراز احساسات کنند یا با شما صحبت کنند اما بهتر است در این مورد با آنها صحبت کنید و از آنها مشورت بخواهید و علایق خود را هم برایشان بگوید حتما آنها شما را درک خواهند کرد و به شما کمک می کنند. اما پیشنهاد می کنم به یکی از همکاران ما به صورت حضوری یا تلفنی نیز مراجعه کنید.
هرفردی منحصر به فرد است و ارزش ها و ویژگی هایی دارد که با شناخت و بینش به آنها دست پیدا خواهند کرد .
با ارزوی شادکامی