احساس نیاز به جنس مخالف

سلام ممنونم از پاسخگوییتون نسبت به سوال قبل

یک سوالی که برام پیش اومده اینکه چطور میشه به خانواده نیاز به دوست پسر رو بیان کرد؟
چون همونطور که خودتون هم میدونید روابط دوست دختر/پسری در نود و نه درصد مواقع پنهانی از پدر و مادر هاست

مگر پدر و مادر ارتباط با جنس مخالف رو قبول میکنن؟ اجازه میدن؟ اکثریتشون نه.
ما توی ایران هنوز فرهنگ روابط دوستی معمولی بین دختر و پسر جا نیفتاده
روابط عاطفی هم که اصلا قابل قبول نیست

خودتون هم کاملا در جریان هستید که بخاطر روابط عاطفی پسر و دختر صد ها قتل ناموسی در همین کشور خودمون رخ داده

واقعا دلم میخواد حقیقت رو از زبان شما به عنوان یک مشاور و فرد تحصیلکرده بشنوم که :
آیا واقعا فرهنگ ما و برخورد غیر منطقی پدر و مادر در مورد روابط عاطفی پسر و دختر ها یک مشکل جدی نیست؟
چرا فرهنگ سازی نمیشه؟
به عنوان یک نوجوان تکیلف من چیه؟

اگه من الان کاملا مودبانه و محترمانه برم به مادرم بگم که :

من یک دختر بیست ساله هستم و نیاز به یک رابطه عاطفی با یک پسر دارم و می خواهم که شما هم به عنوان مادرم کاملا در جریان این رابطه باشید
بنظرتون واکنش مادر من چیه؟
کلا دیدش نسبت به من عوض میشه و حتی اعتمادش رو هم از دست میده چون الان مادرم به حدی من رو دوست داره و بهم اعتماد کامل داره که رو سر قسم میخوره ولی مطمئنم بعد از بیان این نظرم دیدش بهم شدیدا منفی خواهد بود و اجازه اینکار رو هم نمیده که هیچ
و همیشه هم نگران خواهد بود که نکنه من رابطه ای رو شروع کنم
و بهتون هم تو پیام قبلی گفتم در حال مهاجرت هستم و مطمئنم اگر این خواسته رو بیان کنم مادرم نگران تر خواهد شد چون قراره از این کشور برم

مشتاق هستم که راه حل و نظر شما رو بدونم و به توصیه هاتون و راهنماییی هاتون واقعا نیاز دارم

متشکرم که وقت میذارید