ارتباط با دختر

اگه بخوام از اول تعریف کنم من دبیرستان با بعضی همکلاسی هام مشکلاتی داشتم و به دلایل مختلف مسخره میشدم که این قبلا برام مسئله بود و الان یه طورایی بیخیال اون دوران شدم.سال کنکور با خودم گفتم دیگه آخراشه کنکورو میخونم تموم میشه میره.دانشگاهم قبول شدم.شروع دانشگاه نیمه دوم سال یعنی بهمن ۹۶ بود.من از تابستون تا اون موقع با خونواده خیلی جر و بحث میکردم.کلی متلک میشنیدم ازشون.بیشتر اوقات رو تو اتاقم میگذروندم.حتی بعضی وقتا شام و ناهارمو اتاقم میخوردم.شبا تا صبح بیدار میموندم پای اینترنت و فیلم و سریال و ازونور ظهر بیدار میشدم.وسطای پاییز من واسه گواهی نامه خواستم اقدام کنم که با شروع کلاسای آمادگیش من مجبور بودم دوباره وارد فضایی شبیه مدرسه بشم که خیلی سخت بود واسم.سرِ امتحانای کتبی و عملیِ گواهینامه خیلی حرص خوردم و هردوشونو چندبار رد شدم.دوباره با خودم گفتم گواهینامه رو میگیرم راحت میشم و به همون حالت منزوی برای سه چار ماه برگشتم.دانشگاه که شروع شد هفته اولشو سعی دوستایی پیدا کنم.ولی بعدش کم کم آدمای دورم کم شدن و تو دانشگاه تنها بودم.شبا هم دیر میخوابیدم و دانشگاه خواب آلود بودم و وقت استراحتمو با لپ تاپ میگدروندم..سرِ کلاس هم به درس گوش نمیدادم.تو راه برگشت به خون هم خودمو سرزنش میکردم.خونه هم که میرسیدم اصلا حال و حو صله نداشتم و همه هفته ها به همین شکل میگذشت.تابستون هم همینطور گذشت.ترم بعد بدون دارو رفتم روانشناس و کلی پول دادم و نتیجه نداد.این ترم دانشگاهو مشروط شدم.ترم بعد رو سعی حداقل با یه نفر رابطه داشته باشم و فقط همون بود.این ترم هم مشروط شدم.تابستون همین سال یعنی ۹۸ بود که رفتم دکتر همون طور که گفتم مصرف دارو و جلسه های نورورفیدبک و مشاوره رو گذروندم.مشاور (که خانوم هم بود) جلسه آخر میگفت اضطرابم کم شده و فلان ولی همچنان تو ارتباط با دختر های هم سن و سالِ خودم لَنگ میزدم.این مساله خیلی اعصابمو خرد میکنه.وقتی تو بوفه دانشگاه میشیستم کلا تنهام و به بقیه دختر پسرا که خیلی عادی نشستن و حرف میزنن حسرت میخوردم و از به عرضگیم فکر میکردم در حال حاظر من با یک نفر و دوستای همون نفر در ارتباطم اونم نه خیلی زیاد.من به نظرم فقط معاشرت کردن با دختره که منو ازین وضع درمیاره.فعلا بعدشم مهم نیست که وابسته بشم یا نشم.من برای سومین بارم هست که مشروط شدم و دوجلسه رفتم مرکز کشاوره اونجا و بعدش که خورد به تعطیلات.تو این روزا من بعضی مواقع به فکر بدبخیتم میوقتم و سرزنش میکنم خودمو.افکار جنسی هم خیلی اذیت میکنه.مزیت این تعطیلی ها اینه که همه تو خونه قرنطینن و پی خوشگذرونی نیستن و من مجبور نیستم خودم رو با ملت مقایسه کنم ولی بعد اتمامشون همون و آشه و همون کاسه…