پسرم الان ۲۳ سال داره . دانشجوست اما فقط نامنویسی میشه و براش اهمیت نداره .طی سالهای گذشته به دلیل قصد مهاجرت و عدم موفقیت تا کنون ، و فکر اینکه خانواده نمی تونن ساپورتش کنن و داره عقب میفته از زندگی ، باعث افسردگی ، دوری جستن از خانواده ، خود آزاری، و ارتباط با دوستان نا صالح ، کلا شرایط روحی خوبی نداره و خطر احساس می کنم به عنوان پدرش. برای مراجعه به مشاور هم همکاری نمی کنه ، یکی دو جلسه به درخواست ما رفت اما ادامه نداد .