پسری۱۷ساله هستم احساس پوچی و تنهایی میکنم ,فکر میکنم هدفی تو زندگیه من نیست اصلا فرقی نمیکنه مرده یا زنده باشم , نه هدفی دارم که برم دنبالش و نه انگیزه ای. سال های حساس و تعیین کننده زندگیمه و من واقعا نمیدونم باید چیکار کنم و از کجا شروع کنم کارم به افسردگی و تخیل ناهنجار کشیده و سعی میکنم با تخیل خودم رو آروم کنم که تارگی ها با اون هم آروم نمیشم , نه تمرکز کافی دارم و نه دقت . و اعتماد به نفس فوق العده ضعیفی دارم کلا نور الا نوره.