بحث و ناراحتی سر رفت و آمد
با سلام و خسته نباشید
من آقایی هستم که حدود 8 ماهه ازدواج کردم و الان نامزدیم و از همون اوایل سر رفت و آمد با خانومم و مادرم بحث داشتیم
البته نه زیاد .. اینطور که رفت و آمد خانومم یجوری حساسیت ایجاد کرده که به نسبت من کمتر میاد.
با شروع کورونا چون خانواده همسرم و خود همسرم نسبت به این مسایل حساس هستن، رفت و آمد تقریبا از طرف خانومم نشده
و فقط من رفتم که ببینمش حتی خانومم جرات بیرون رفتنم نداره چه برسه خونه کسی رفتن
ولی خب همه اینطوری رعایت نمیکنن و مادرم هم که میبینه مثلا عروس یا دخترای بقیه میرن میان ناراحت میشه که چرا عروس من نمیاد
منم با خانومم حرف زدم ولی اون سر حرف اینکه قرنطینس فلان جایی نمیره
واقعا دوس ندارم مادرم رو ناراحت ببینم و حتی بحثایی کردیم با هم که درآخر حتی گریه کرده مادرم
خواهش میکنم راه درستو بگید بهم. واقعا نمیدونم چجوری حد تعادلو رعایت کنم و حتی نحوه رفتارم رو نمیدونم
با عرض سلام خدمت شما دوست عزیز
احساس شما در این مورد کاملا قابل درک است و مدیریت اینگونه چالش ها و اختلاف نظرها حتما پیچیده و دشوار است.
اما قبل از بررسی هر مسئله ای بهتر است اول به این توجه کرد که این مسئله تا چه اندازه تحت اختیار و نترل ما است و اصلا آیا مسئله مربوط به ما می شود یا دیگران؟
به نظر می رسد در این مورد که آیا رفت و آمد در این روزها به صلاح است یا خیر بین مادر و مسر شما اختلاف نظر وجود دارد.
ظاهرا مسئله اصلی برای همسر شما و اولویت، حفظ سلامتی و بیمار نشدن و برای مادر شما در حال حاضر رابطه داشت با اطرافیان و آشنایان است.
و این اختلاف نظر و ادراک باعث شکل گیری سوء تفاهم در مادر شما در رابطه با همسرتان شده است.
اما واقعیت این است که نمی توا برای کسی تعیین تکلیف کرد و هر کسی حق دارد که در نهایت بر طبق اصول، باورها و عقاید و خواسته ها و نیازهای خودش رفتار کند و نمی توان کسی را مجبور به انجام کاری کرد که به هر دلیلی نمی خواهد و یا آن را درست نمی داند و در صورت اجبار رابطه ها به شدت تخریب خواهد شد.
گریه کردن و احساس گناه دادن هم متاسفانه جزو شیوه هایی هستند که ما تلاش می کنیم از این طریق رفتار دیگران را تغییر دهیم و در بلند مدت اوضاع بدتر خواهد شد.
بنابراین ظاهرا این مسئله بین مادر شما و همسرتان است و چون آنها خودشان انسان هستند و اراده و اختیار رفتار خودشان را دارند، کاری در این زمینه از شما ساخته نیست و فقط می توانید سعی کنید هر دوی آنها را درک کرده و همدلی تان را از ابراز ناراحتی نارضایتی آنها اعلام کنید.
همچنین می توانید طی یک گفتگوی آرام و به دور از رفتارهای پرخاشگرانه و یا سرزنش و مقایسه و یا برچسب زدن، از ایشان درخواست کنید که اگر خودشان هم موافق هستند از مسیرهای دیگری مانند تماس تلفنی و یا تصویری اقدام به برقراری ارتباط کنند.
البته با در نظر گرفتن این نکته که ایشان می توانند به هر دلیلی نپذیرند و اگر قرار باشد هر کسی مطابق دلخواه دیگران در زندگی اش رفتار کنید واقعا خواسته واقع بینانه و شدنی نیست و هر فردی حس کند که درون رابطه کنترل می شود، احساس آزار و اذیت شدن می کند چرا که هیچ کسی نباید نیازها و خواسته هایش را با هزینه دیگران برآورده کند و یا با برآوردن آنها مانع دیگران برای خواسته ها و نیازهای خودش بشود و هر کسی هم اول از همه دربرابر خودش مسئول است.