سلام
دختری 22 ساله هستم که سالهاست افسردگی شدید دارم و از اول دبیرستان از اجتماع و جمع دوستان و خانواده فاصله گرفتم و تا مجبور نشم اتاقمو ترک نمیکنم
درونگرا هستم و از برقراری ارتباط با افراد غریبه خودداری میکنم
از دوران نوجوانی با خانواده تنش های شدید داشتم و بارها به خودکشی فکر کردم ولی چون خانواده مذهبی دارم از زندگی پس از مرگ میترسم و همین باعث شده که اقدام به خودکشی نکنم
مادرم هنوز گوشیمو ازم میگیره و مثله دخترای 14 ساله با من رفتار میکنه و منو بی عرضه و زشت خطاب میکنه مدام اذیتم میکنه با وجود اینکه نمره الف دانشگاه شدم و هروقت از ارزوهام برای گرفتن بورسیه تحصیلی در خارج از کشور بهشون میگم میگن تو عرضه هیچکاری نداری و بهم میخندن
هیچ علاقه ای به جنس مخالف ندارم و از ازدواج بدم میاد ولی انقد زندگی تو این خونه برام سخت شده که برای از فرار از این خونه دوست دارم ازدواج کنم
ولی چند ساله که درگیر بیماری تخمدان پلی کیستیک هستم و صورتم پر از موهای زاید شده که باعث خجالت من هست و مطمینم هیچ مردی با این شرایط با من زندگی نمیکنه .
پدرم با وجود اینکه وضع مالی خوبی داره خیلی ادم خسیس و دیکتاتوریه قبلا مادرم نیاز های مالی مارو تامین میکرد ولی دوساله که اونم راه بابامو پیش گرفته و از لحاظ مالی هم در فشار شدیدی هستم
و به خاطر خجالتی بودن نمیتونم کار پیدا کنم

باید چیکار کنم که پدر و مادرم منو درک کنن؟