خب…فک کنم دیوونم

ممنون ک پاسخ دادید
من میدونم ک اونا میخوان بیشتر بخونم و برای این اینطوری باهام حرف میزنن ولی هر موقع ک میگم چرا تا این حد اذیتم میکنید میگن برو بابا همیشه خدا استرس ک داری میای سراغ ما. بیکار نیستیم ک به حرفات گوش بدیم…خب این دل ادمو میشکنه مگه چی میگم؟مگه چقدر وقتشونو میگیرم؟ مگه چقدر حرفام جزئی و بی اهمیتن؟ …نمیتونم بگم ک چرا ناراحتم چون بابام هیچوقت گوش نمیده و مامانمم فقط و فقط تمام مشکلامو مسخره میکنه . میگم استرس دارم میگه استرس چی داری؟ مگه چیه استرس داشته باشی؟ من چمیدونم سی سال پیش با فلان شرایط پرستار شدم تو الان با این امکانات اگه فکر میکنی نمیتونی کتاباتو جمع کن برو یه سریال دانلود کن و کارای خونه رو بکن به درد نمیخوری که .بزار شوهرت ک دادیم ازدستت راحت شدیم فحشمون ندن…من هفته ای حداقل یه بار اینو میشنوم…دیگه از خودم بدم میاد .
حالا میدونید قبل کنکور امسالم وضع چی بود؟؟ بابام رتبه برترای ازمونای قلمچیو یکی یکی میخوند تو خونه بعد میپرسید میشناسمشون یا نه اگه میشناختم میگفت خوبه خوبه اسم این یادم باشه این حتما دکتره ولی حیف ک اسم تو هیچوقت تو برتر ها نیست .هر شب میشنیدم بعد اینکه فکر میکردن خوابم با هم حرف میزدن میگفتن حیف پولی ک برای این بی لیاقت خرج کردیم این از ازموناش معلومه هیچی نمیشه …هرشب هرشب هرشب! من چون چند ماه بد خونده بودم مجبور شدم بیخیال برنامه ازمون بشم و خودم درسا رو برسونم اونام میدونستن ک اینجوریه ! میدونستن عقب افتادم میدونستن دارم تمام سعیمو میکنم تو چهارماه درس سه سالو بخونم بعد بازم همینو میگفتن…
فک کن از لحاظ روانی خیلی داغونم نه؟؟ خخخخ روانشناسم مگه با این تلفنی ها حرف بزنم چون نمیخوام اونا بفهمن …یه بار سه سال قبل چون مهاجرت کردیم به یه شهر دیگه دو سه ماه رفتم مشاوره و برای استرس شدیدم یکم قرص خوردم ک اونم بعد چند هفته دکتر تشخیص داد لازم نیست و قطع کردش …ولی مامانم رفت برا فامیلامون گفت ک من دخترمو بردم پیش روانپزشک و قرص دادن بهش…بخدا یادم نمیره همشون عین دیوونه ها نگاهم میکردن . میترسم اگه بگم روانشناس این بار راه برن تو خونه واقعا بهم بگن دیوونه (حالا یه مدت خیلی طولانی فکر میکردن خیلی جالبه ک تو خونه راه برن و برای هر ناراحتی و عصبانیتم با تاسف نگاهم کنن و بگن تو عملا یه کیس روانی هستی و بستریت میکنیم و فلان بعد بزنن زیر خنده و برن)…هر کاری ک واسه سلامت روان باید بکنم باید یواشکی باشه …یا بعد اینکه از این خونه رفتم…چمیدونم…

واسه کنکورم خودمم احساس میکنم باید مشاور بگیرم چون همیشه خدا اون برنامه ای ک برای درس خوندن میریزم بهم میریزه و بعدش نمیدونم باید چیکار کنم و تادا! میشم هدف انواع حرف و حدیث…
…
حالا میدونید من این همه بدبختی دارم چی شد ک واقعا احساس کردم جایی رو ندارم تو خونه؟؟
وقتی ک مامانم گفت اگه عصبانی و ناراحتی با برادر کوچیکت اصلا حرف نزن ذهنیتش از ما بهم میریزه میشه عین خودت . تو ک میری اون میمونه اون نباید یکی عین تو بشه
بابامم وقتی برادرم درس نمیخونه میاد میگه زیر سر توعه ! مشکل تویی ! بخاطر تو اینم داره بدبخت میشه…من هیچوقت راجب درس خوندن کاری با اون بچه نداشتم ….اصن نمیدونم چرا متهم میشم….خدایی دیگه خسته شدم
….
البته این تاپیک مال برنامه ریزی کنکوره و من کردمش اتاق مشاوره ….ببخشید…نمیدونم به کی بگم