خنده الکی

سلام من یه دختر 19 ساله هستم…از بچگیم عادت کردم همیشه لبخند بزنم همیشه حتی وقتی ناراحتم یا عصبانیم تا زمانی که به سقف عصبانیت نرسم لبخندم کنار نمیره…وقتی دارم از بغض خفه میشم بازم میخندم اصلا دلم نمیخواد کسی بفهمه من ناراحتم..اگه دوسش داشته باشم دلم نمیخواد با ناراحتیم ناراحتش کنم..اگه ازش بدم بیاد دلم نمیخواد فکر کنه تونسته ناراحتم کنه…تا حدی که اگه جلوی کسی گریه هم بکنم همش وسطاش میخندمو با لبخند گریه میکنم…در عین حال حس میکنم این یجور دوروییه و از آدمای دورو واقعا بدم میاد…خیلی سعی کردم این لبخندو کنار بزارم ولی واقعاااااا به صورت ناخوداگاه خندم میاد…اصلا انگار تا یکیو میبینمو میشناسم ماهیچه های لبخندم خودبه خود منقبض میشن…حالا این به کنار…وقتی کسی در جواب لبخندم بهم لبخند نمیزنه مخصوصا کسی که دوسش دارم واقعا ناراحت میشم جوری که حس میکنم از حالت طبیعی خارجه…بعد میرم یواشکی یگوشه گریه میکنمو وقتی تموم شد دوباره با لبخند بر میگردم..حس میکنم افسردگی گرفتم ولی دلم نمیخواد هیچکس بدونه..حتی شده با کرم پودر و آرایش قرمزیه دماغمو چشمامو بپوشونم…نمیتونم اصلا به کسی بفهمونم ناراحتم یا از چی ناراحت میشم به بقیه حق میدم که نفهمن..ولی در عین حال باوجود پنهان کاریام دوست دارم خودشون متوجه بشن مخصوصا مادرم…فقط زمانی که با یه نفر خیییلی راحت باشم تا حدی که هیچ رازی بینمون نباشه یا ازم کوچیکتر باشه جوری که حس کنم منو بزرگ میبینه میتونم لبخندمو کنار بزارمو اخم کنم دعوا کنم یا ناراحتیمو نشون بدم…مخصوصا طرف باید به هرچیزی که واسه من خنده داره واسه اونم خنده دار باشه یا حداقل از خنده ی من بخنده…در بقیه موارد از بروز احساساتم خجالت میکشمو حس میکنم چیزایی که بابتشون ناراحت میشم احمقانه ان…اصلا نمیدونم چرا اینجوریم…همش خودمو سرزنش میکنم…فکر میکنم شاید واقعا بچه ام چون رابطه ی خیلی خوبیم با بچه ها و ادمای مسن دارم درعین حال موقعیتاو روابطو درک میکنمو به فکر اینده هستم..رفتارای بچگانه مثل حسودی حتی اگه حس بکنم هرگز بروز نمیدمو کورشون کردم..اگه یچیز نیاز داشته باشم حتما بارها بهش فکر میکنم که واقعا نیازم هست یا نه که به خونواده فشار مالی وارد نکنم در حالی که اصلا مشکل مالی نداریم…
از یه طرف خنده هام باعث میشن دیگران فکر کنن بچه امو هزار مشکل دیگه..از یه طرف واقعا اینکه سرزنده و خنده رو هستم رو دوست دارمو دلم نمیخواد مثل دیگران بشم…هم دلم میخواد خودمو درست کنم هم دلم نمیخواد عوض بشم..واقعا چیکار کنم؟