دزدی کردن پسر 9 ساله ام
با سلام..خانمی شاغل با دو پسر 9 ساله و 3 ساله هستم.رفتارم با پسر بزرگم سختگیرانه هست..تا چند قبل هرچی میخاست از طریق اطرافیان براش مهیا بود اما مدتی است به خاطر تربیت به بقیه اجازه نمیدم براش همه چی رو مهیا کنن تا بدونه به هرچی خاست نمیتونه برسه و…متاسفانه چندی قبل متوجه شدم مبلغی از خونه برداشته و چیزی که میخاسته خریده و بعد متوجه شدنم برخورد شدیدی باهاش داشتم و دعواش کردم تنبیه بدنی نشده فقط دعوا و … بخاطر سختگیری های من بیش از حد از من میترسه و مخفی کاری میکند. بخاطر ترسش احساس کردم دیگه تکرار نمیکنه اما متاسفانه مجدد تکرار شد و هر بار مبلغ قابل توجهی برمیدارد و چیزی میخرد..چون میدونه اگر برای خرید به من بگه براش نمیخرم..چون نمیخام همیشه براش همه چیز مهیا باشه..متاسفانه اخلاق بدی که داره هر روز باید مبلغی خرید کنهو..نمیدونم چکنم؟میترسم..خیلی خیلی ناراحت و عصبانی هستم
سلام به شما دوست عزیز
ببین قالب درک هست که شما می خواهید یک سری اصول را به کودکتان یاد بدهید اما سختگیری های بیش از اندازه که کودک شما حتی جرئت بیان خواسته هایش را نداشته باشد هم می تواند او را بیشتر به پنهان کاری وحتی دزدی از شما وادار کند و هم اینکه خودتان سخت بیشتری را تحمل می کنید .
شما می توانید نگران فرزندتان باشید اما این مسیر باید به گونه ای باشد که کودک شما اجازه بیان خواسته و نیازهایش و صحبت در مورد آنها را داشته باشد اگر او فکر کند همیشه با جواب منفی شما روبرو هست خب هم از شما می ترسد و هم نیازهایش را بیان نمی کند این موضوعات تنها در مورد مسائل مالی نمی باشد کودک شما به دوران نوجوانی وارد می شود و ارتباط شماها با او از اهمیت بیشتری برخودار می شود پس بهتر است در کنار احترام و بدون سرزنش و یا داد زدن و ایجاد ترس در او بیان کنید که می دانید بازهم از شما پولی را بدون اجازه برداشته است و به او توضیح بدهید که نام این کار حتی اگر بدون اجازه چیزی را از پدر و مادر برداری دزدی می باشد .
سعی کنید به او فرصت صحبت بدهید بیان کنید که این پول را برای چه می خواسته و چه چیزی باعث شده است که به شما نگوید به او بیان کنید که می تواند از این به بعد خواسته هایش را به شما بگوید و در صورت تکرار این رفتار مثلا برای یک هفته او تنبیه هست و نمی تواند از گوشیش استفاده کند در کنار اینکه شی خریده شده نیز از او برداشته می شود .
اما در مورد خودتان سعی کنید همیشه با جواب منفی به او پاسخ ندهید و در تعامل و صحبت در مورد خرید یا نخریدن باهم صحبت کنید و تصمیم گیری کنید .
در کنار این موراد بهتر است برای فرزندتان پول تو جیبی هفتگی مشخص کنید مثلا بیان کنید این مقدار پول را به او می دهید در هفته او باید بتواند یک هفته آن را مدیریت کند چون شما پول مجددی به او نمی دهید مگر اینکه خیلی ضروری باشد و در کنار آن بیان کنید اگر چیز با ارزشمند تری می خواهد که شما در شرایط فعلی نمی توانید ان را برایش تهیه کنید می تواند پولش را پسنداز کند و یا مقداری از آن را پسنداز کند و در ماهای بعد بخر و…
سعی کنید که با این کار او را تشویق به مدیریت کنید تا بتواند در شرایط بهتری به نیازهایش پاسخ بدهد .
خیلی ممنون از پاسختون..پسرم خاسته هاشو مطرح میکنه و بیشتر خاسته هاش براورده میشه بعضی هاش بخاطر همین که بدونه به همه چی نمیتونه برسه خریداری نمیشه..یا به علل های دیگه..به طور مثال..کارت های پاستور بازی داره که با بچه ها بازی میکنه مثلا از هر سایز داره مثلا ۱۰۰۰ تا کارت داره اما باز هم میخاد میگه باید به ۱۵۰۰ برسه بعد به ۱۵۰۰ برسه بیشتر میخاد و وقتی خریداری نمیشه بدون اجازه پول برمیداره و خودش میخره…یا مثلا اسباب بازی داره خیلی زود خراب کرد چون با بی دقتی خرابش کرد و من نمیخاستم مجدد خریداری بشه پول برداشته و دوباره همونو خریده..یا مثلا به انواع حیوان ها مرغ و خروس و کبوتر و لاک پشت و خرگوش و اردک و.. علاقه داره..تا جای ممکن واسش خریداری شده اما خونه ما هم اپارتمان ۵۰ متری در یک بلوک ۱۶ واحدی هست و امکان نگهداری حیوانات اون هم با بچه کوچک ندارم باهاش صحبت میکنیم مثلا قانع میشه..اما پول برداشته خریده و میاره خونه میگه از بیرون پیدا کردمش چند روز نگهش دارم بعد بفروشش..از نظر خودم همیشه هرچی میخاد باید بدست بیاره و اصلا هم قانع نمیشه برای لازم نبودن خریدش.. اتفاقا پول توجیبی داره و اون ها رو هم خرج میکنه و یک مقدارشو پس انداز میکنه چون بهش گفتم پس انداز کنه و..و برای خرج کردن از پول خودش اجازه میگیره ولی اگر مبلغی پول دستش باشه و بحث پس انداز رو داشته باشه همه رو بدون فکر خرج میکنه..و مثلا چیز گرونی میخاد و من فرصت میخام تا بتونم تهیه کنم صبر ندارهوومیگه نه طاقت ندارم همون لحظه میخاد و اگر نخریم خودش بدوناجازه میخره نمیدونم چکنم
در ضمن اخرین بار از کیف مادرم که اخرهفته خونشون رفته بودیم مبلغی برداشته..حالا اینکه باید چکنم؟چطور مجابش کنم کارش اشتباهه؟ و اینکه از پول های خودش اون مبلغ رو ببره به مادرم بده ؟ یا متوجه نشه مادرم میدونه این کارش رو؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساس ناراحتی و نگرانی شما در این زمینه و درباره آینده فرزندتان کاملا قابل درک است.
دوست عزیز دقت داشته باشید همین که از اصطلاح دزدی برای یک کودک نه ساله استفاده کرده اید نشان دهنده معیارهای بسیار سرسختانه شما و به قول خودتان سخت گیری تان است.
در حالی که این پسر فقط حل مساله کرده که برای رسیدن به آن چه مورد علاقه اش هست و چون همیشه در دسترسش بوده خودش را صاحب آن می دانسته است، دست به این رفتار زده است و چون شیوه درستی نیست شما را خشمگین کرده است.
کودکان در حال رشد هستند و خیلی از موارد را با آزمون و خطا انجام می دهند و اگر از آنها انتظار دارید همواره درست رفتار کنند و در غیر این صورت آن ها را تنبیه می کنید، خواسته و انتظار غیر واقع بینانه و دست نیافتنی شما است که باعث احساس خشم و ناکامی تان شده است نه رفتارهای آن کودک.
به دلایلی به یک باره تصمیم گرفته ای یک تغییر اساسی انجام دهید و البته که تغییر همواره با مقاومت روبرو است اما شیوه درست آن هم مهم است که اصولی انجام شود.
اگر اکنون تنها ابزارتان برای کنترل و تربیت فرزاندانتان تنبیه کردن و پرخاشگری و ایجاد وحشت و ترس در آن ها است بهتر است بدانید که ناکامی های زیادی در انتظار شما خواهد بود چرا که به مرور که کودکان بزرگ تر و توانمند تر می شوند دیگر مانند قبل نمی ترسند و یکی از ایرادات تنبیه هم همین است که شما باید هر بار آن را تشدید کنید تا اثر بخش باشد و از جایی به بعد، یعنی در سنین نوجوانی که دیگر ممکن است هرگز موثر نباشد و برای همین می کویند تنبیه را بسیار جزئی و در موارد بسیار خاصی که احتما آسیب برای کودک وجود دارد باید انجام داده که در همان لحظه او را متوقف کند و تازه باز هم تنها راه نیست.
و گزینه کودکان هم برای مقابله با ترس همین پنهان کاری و مخفی کاری است در حالی که ما باید در عین اقتدار و قاطعیت انسان های امنی برای فرزندانمان باشیم و این موضوع نیاز به کسب مهارت و آموزش دارد.
دوست عزیز خیلی خوب است که به فکر تربیت درست فرزندانتان هستید اما بهتر است در این زمینه سعی کنید از توصیه ها و مشورت ها و راهکارهای متخصصان در این زمینه استفاده کنید.
جای تعجب است که افراد برای راه اندازی و استفاده از یک دستگاه کوچک هم به دستورالعمل آن مراجعه می کنند ولی برای فرزند پروری که بسیار پیچیده تر است و ما با انسان یر و کار داریم از اطلاعات تخصصی استفاده نمی کنیم و به افراد متخصص در این زمینه مراجعه نمی کنیم.
بنابراین با توجه به این موارد به شما توصیه می شود حتما در اسرع وقت به یک روانشناس کودک و یا متخصص فرزند پروری مراجعه کنید تا راهکارهای دقیق تری را در این زمینه دریافت کنید و بدانید برای ایجاد تغییر و یا اثر گذاری در ککودکان با توجه به سنشان چه توصیه هایی وجود دارد و یا چه انتظارات و خواسته هایی در هر سن منطقی و دست یافتنی است و بر اساس اصول پیش بروید.
همچنین لازم است مهارت هایی را مانند مدیریت خشم و هیجانات منفی به دست آورید و توانمندی هایتان را در این زمینه تقویت کنید تا با کسب آگاهی و احساس کفایت و کار آمدی بیشتر بتوانید رفتارهای موثر تری در این مسیر داشته باشید و گام های درستب بردارید تا کمتر با احساس خشم و ناکامی روبرو شوید.
با سلام
ممنون از پاسخگوییتون
بله درست میفرمایین..اصولا همیشه با سختگیری و تنبیه جواب نمیدم..خیلی وقت ها هم با ارامش و جواب میدم اما متاسفانه روش خوب صحبت کردن جواب نداده و اکثریت با دعوا و پرخاشگری اشتباهش رو گوشزد میکنم..ولی عادت کرده همیشه هرچی میخاد داشته باشه..و اینکه مثلا بعد حتی ۴سال چیزهایی یادش مونده که برخلاف میلش بوده و تنبیه ها بیشتر یادشه تا تشویق ها..و اینکه هیچ چیزی شاد و خوشحالش نمیکنه..بیرون و تفریح میبریم اونموقع خوشحاله هست اما باز تا اخروقت بهانه ای برای ناراحت کردن خودش و اینکه باب میلش نبوده پیدا میکنه
در ضمن اخرین بار از کیف مادرم که اخرهفته خونشون رفته بودیم مبلغی برداشته..حالا اینکه باید چکنم؟چطور مجابش کنم کارش اشتباهه؟ و اینکه از پول های خودش اون مبلغ رو ببره به مادرم بده ؟ یا متوجه نشه مادرم میدونه این کارش رو؟
سلام..خیلی ممنون از کمکتون..خواهشا کمک کنین..خیلی ناراحتم..عذاب میکشم..ناامید شدم احساس میکنم اینده پسرم نابود شده..نمیدونم چرا..فکر میکنم هیچ راهی جواب نمیده و برای تغییر دیر شده…تو خونه ما پول نقدی زیاده..از اینکه مجبورم پول ها رو از پیشش قایم کنم قلبم درد میگیره..چند روزه از مادر و خواهرم فراری هستم ازشون خجالت میکشم..اینکه پسرمو به چشم دیگه ای ببینن غصه میخورم..