دوستي
سلام من ٢٨ سالمه دوستم ٢٧ سالشِ ما يه سال و چند ماه با هم دوستيم و من كه واقعا دوسش دارم اونم اينجوري بنظر مياد كه دوسم داره.بهم اعتماد داريم و همو چك ميكنيم رمز گرشيو شبكه اجتماعي رو از هم پنهان نميكنيم. رابطه ي ما از راه دورِ بخاطر موقعيت ورزشيش ولي هر ٢ الي ٣ هفته مياد. هر چند روزي كه باشه با منِ با من بودنو حتي به ديدن به خانوادش و دوستاش ترجيح ميده ولي در مورد ازدواج كه حرف زديم بهونه ي ترس و شرايط و آورده و من واقعا از اين موضوع دلم شكست و بهم بر خورد ( من ار نظر ظاهري، موقعيت اجتماعي و خانواده كاملا اوكيم) . من بعد اين موضوع خواستم رابطه رو تمام كنم ولي نزاشت و خيلي ناراحت شد از طرفي من خودمم واقعا نميتونم بدون اون باشم .ولي اين موضوع كه منو نخواسته هم واسم سخته البته كه ٢ ماه پيش بخاطر موضوعي كلا رابطه امو قطع كردم و خودش چون مي خواست باهاش برگردم بحث ازدواجو كشيد وسط كه بعد تر اين موضوع رو يادارري كردم بهونه هاشو اورد. و اينكه من تا وقتي با ايشونم نميتونم به كسي ديگه فكر كنم يا كاري كنم واسه آيندم چون من واقعا مي خوام ازدواج كنم سوالم اينكه هر چه زود تر رابطه امو تموم كنم يا بازم صبر كنم؟( خانواده ي من مذهبين و ازدواج واسشون مهمه)
سلام به شما دوست عزیز
احساسات شما قابل احترام هست اما عزیزم دقت داشته باشید که اگر شما یک رابطه بی هدف را دنبال کنید به امید اینکه روزی به ازدواج می رسد این مسیر می تواند برای شما وابستگی زیادی ایجاد کند در کنار اینکه ممکن است فرد مقابل شما اصلا هدفی مشابه شما را نداشته باشید .
در این مسیر بهتر است در کنار احترام به احساسات خودتان از ایشان سوال کنید که هدفشان از این ارتباط چیست و و حتی اگر بیان کردند ازدواج بهتر است که بیان کنید که چه مسیری را در نظر دارند تا شما نیز بر مبنای هدف و مسیر مشخصی که خودتان دارید در این مسیر تصمیم گیری کنید .
دقت کنید که روابط بدون هدف تنها باعث می شود که شما موقعیت های دیگرتان را نیز از دست بدهید و بخاطر وابستگی در این مسیر نتوانید تصمیم گیری درستی داشته باشید .
بهتر است سعی کنید در کنار احترام به احساسات خودتان واقعیت بیرونی را نیز مد نظر قرار بدهید تا بتوانید در این مسیر تصمیم گیری بهتری داشته باشید .