سلام من ٢٨ سالمه دوستم ٢٧ سالشِ ما يه سال و چند ماه با هم دوستيم و من كه واقعا دوسش دارم اونم اينجوري بنظر مياد كه دوسم داره.بهم اعتماد داريم و همو چك ميكنيم رمز گرشيو شبكه اجتماعي رو از هم پنهان نميكنيم. رابطه ي ما از راه دورِ بخاطر موقعيت ورزشيش ولي هر ٢ الي ٣ هفته مياد. هر چند روزي كه باشه با منِ با من بودنو حتي به ديدن به خانوادش و دوستاش ترجيح ميده ولي در مورد ازدواج كه حرف زديم بهونه ي ترس و شرايط و آورده و من واقعا از اين موضوع دلم شكست و بهم بر خورد ( من ار نظر ظاهري، موقعيت اجتماعي و خانواده كاملا اوكيم) . من بعد اين موضوع خواستم رابطه رو تمام كنم ولي نزاشت و خيلي ناراحت شد از طرفي من خودمم واقعا نميتونم بدون اون باشم .ولي اين موضوع كه منو نخواسته هم واسم سخته البته كه ٢ ماه پيش بخاطر موضوعي كلا رابطه امو قطع كردم و خودش چون مي خواست باهاش برگردم بحث ازدواجو كشيد وسط كه بعد تر اين موضوع رو يادارري كردم بهونه هاشو اورد. و اينكه من تا وقتي با ايشونم نميتونم به كسي ديگه فكر كنم يا كاري كنم واسه آيندم چون من واقعا مي خوام ازدواج كنم سوالم اينكه هر چه زود تر رابطه امو تموم كنم يا بازم صبر كنم؟( خانواده ي من مذهبين و ازدواج واسشون مهمه)