دوستی
سلام وقتتون بخیر من حدود ۳ ساله توی رابطم و خیلی همه چیز جدی و عالی پیش رفته در حدی که خانواده ها همدیگرو میشناسند و تصمیم بر ازدواج بوده از اول اما حدود دوسه ماهی هست که بحث های خیلیییی بیخودی داریم میکنیم
چیزهایی که اصلا ارزشش رو ندارند و وقتی باهم صحبت میکنیم متوجه میشیم چقدر بیخود و از روی کنترل نکردن عصبانیت به هم حرفایی زدیم که زخمای عمیقی به رابطمون زده هردو میخوایم رابطهمون درست بشه
از اول مدام هم رو دیدیم مدام پیش هم بودیم و تک تک اتفاقات زندگیمون رو کنار هم گذروندیم درواقع کنار هم بزرگ شدیم و زندگیمون رو ساختیم منظورم اینه که پشتوانه هم بودیم تا به موفقیت برسیم اون باعث شده من خیلی خانومانه تر رفتار کنم خیلی جاها اصرار کرده دست از تلاش نکشم و کمکم کرده سرکار برم مستقل بشم… خیلی از جاها هم من برای اون همینطور عمل کردم میخوام بگم که اصلا رابطهی بچه گانه نیست و از اول با هدف جلو رفتیم برای همین این دوسه ماهه خیلیییی برامون سخت میگذره که باهم بحث داریم
هیچ وقت جدایی نداشتیم حتی طولانی ترین قهرامون به ۲۴ ساعت هم نرسیده هیچوقت نفر سومی درکار نبوده و همیشه کنارهم بودیم توی سخت ترین شرایطا اما الان که این بحثا پیش اومده اون معتقده که من غرور دارم و موقع اشتباهاتم معذرت خواهی نمیکنم و همیشه خودش پا پیش میگذاره و این مسعله به مرور خستش کرده
من توی عصبانیتم چندین بار رفتارایی کردم که نباید انجام میدادم اما اون هیچ وقت پا روی خط قرمزای من نگذاشته و همیشه حتی سعی کرده آرومم کنه
میدونم بخش عمدهی این اتفاقا تقصیر منه اما نمیدونم چطور درستش کنم
دوسم داره و هرکاری برام انجام میده اما متوجه تغییر رفتارش میشم که خیلییییی ازم ناراحته بابت غرورم که این اخلاق و شکل شخصیت من از پدرم بهم ب ارث رسیده که معذرت خواهی و بیان احساسات برام سخته…یک چیز دیگه که هست من خیلی وقتا تلاش میکنم مثل قبلم نباشمو درست کنم رفتارمو اما تا یک چیز کوچیک اتفاق میافته میگه که نمیتونم درستش کنم و دارم مثل قبل رفتار میکنم و کلا بر این باوره من درست نمیشه رفتارام
ممنون میشم کمکم کنید
نمیخوام بیش از این بحثامون ادامه داشته باشه
من ۱۸ و اون ۱۹ ساله هست
سلام به شما دوست عزیز
احساساتی که شماها بهم دارید قابل احترام است اما عزیزم اینکه بخواهی از سنین حدود ۱۵ سالگی در وارد ارتباط شوید به این امید که حتما ازدواج خواهید کرد خب این ریسک بالایی دارد در کنار اینکه خب روابط در سنین نوجوانی با وابستگی زیادی همراه می شود.
در هرصورت در مسیر ازدواج در کنار شناخت خانواده ها و توجه به بعد شخصیتی و رفتاری هردوی شما و اهداف و مسیرها نیاز است برای ازدواج تصمیم گیری شود در کنار اینکه خب شرایط سنی و رشدی هردوی شما نیز اهمیت زیادی دارد .
پس بهتر است که در این مسیر در اول به خودتان اجازه بدهید دوران نوجوانی را سپری کنید و بعد اینکه در کنار یک مشاوره پیش از ازدواج در این مسیر تصمیم گیری داشته باشید.
در مورد مشکلات و اختلافاتی که دارید خب در اول اهمیت دارد که موضوعات آنها مشخص شود ممکن است که یک سری موضوعات تکراری این مسائل را ایجاد کند که حل نشده آنها را باقی می گذارد در مورد دوم مسیر ارتباطی شما می باشد چون اختلاف و مشکلات در همه روابط وجود دارد اما شیوه برخورد با آنها متفاوت است و نوع برخورد می تواند بر روند نتیجه گیری تایر گذارد
در مورد سوم دقت کنید که قرار نیست کسی زیر سوال برود و یا سرزنش شود بلکه هریک از شما نیاز است که سهم خودش را از این مشکلات بردارد در این حالت می توانید در کنار هم مسیر بهتری را تجربه کنید در مورد چهارم اینکه خب شما اگر متوجه اشتباه بودن رفتار خود و یا متوجه می شوید که حتی رفتاری اشتباه را از خانواد یادگرفته اید می توانید برای بهبود آن تلاش کنید چون اشتباهات رفتاری قابل اصلاح می باشد .
بهتر است که در این مسیر در اول اگر فکر می کنید مقداری از این مسائل مربوط به شماست خب برای بهبود همان مشکلات گام بردارید در این حالت می توانید تا مقداری که در توانمندی شما می باشد برای بهبود این مسائل گام بردارید.
بهتر است برای بهبود این شرایط به روانشناس مراجعه کنید و در زمان فعلی که خانواده ها نیز از موضوع ارتباط شما آگاه هستند حتی بهتر است که باهم در این مسیر گام بردارید.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۳۰۴
خیلی ممنون🌻