سلام من ۱۸ سالمه
دوست دخترم ۱۶ سالشه
۴ ماهی میشه باهم آشنا شدیم
رابطه خوبی داشیم ، به گونه ای که هیچ بی احترامی نمیکردیم به هم و اصلا هم قهر نمیکردیم ،بعضی موقع ها ک من ناراحت میشدم ازش اون میترسید که نکنه ولم کنه بره، من قهر نمیکردم ولی خب ازش دلخور میشدم بعد آروم میشدم دوباره باهم خوب میشدیم ، سعی میکردم همیشه منطقی باشم و قهر نکنم، همین جور که زمان گذشت من کم کم غرورم رو از دست دادم و با خودم گفتم غرور باسه چی داشته باشم وقتی دوسش دارم ، همین کارو کردم و غرور و کنار گذاشتم و همیشه بهش ابراز علاقه میکردم و میگفتم عاشقتم و از این حرفا ..البته تا قبل از کنار گذاشتن غرورم تشنه این بود ک بگم عزیزم ، قربونت برم اینا.. بعد کم کم این حرفا براش عادی شد و الکی قهر میکرد چون نمیتوست منو متقاعد کنه بیخود قهر میکرد منم قبلا که قهر میکرد بی توجه بودم و خودش دوباره با پای خودش میومد و دوباره خوب میشدیم ولی جدیدا که قهر میکنه با وجودی ک مقصر خودشه ولی من تقصیر و گردن میگیرم ک دوباره برگرده این قد اینطور خودمو کوچیک کردم ک ازم سرد شده فک کنم ، منم به همین خاطر امروز بهش گفتم یه هفتع ای من مجازی نمیایم اگه دوست داشتی بهم زنگ بزن حالمو بپرس با این کار هم میخوام خودم درست بشم و همون ادم سابق بشم هم به اون بفهمونم ک داره اشتباه میکنه و ااز کارش پشیمون بشه (ما فعلا جدی جدی تصمیم نگرفتیم برا ازدواج ولی بهش فک میکنیم)بنظر شما کار من درست بوده برا تنبیه خودم و اون یا ن من و راهنمایی کنید و یه راه حل بدین