سلام.متاسفانه من از وقتی یادم میاد یه دختر عصبی بودم که اگر چیزی باب دل من نبود سریع واکنش نشون میدادم و فوق العاده عصبی میشدم.البته توی خونه ما پدر و مادرم هم عصبی بودن.الان من یه پسر 18 ماهه دارم و سر کوجیکترین چیز سرش دادو بیداد میکنم و سریع عصبی میشم.حتی همسرم بمن میگه تو حرف زدنت هم با بچه با دعواست.راستش خودم از این اخلاق خودم خسته شدم و تمام ترسم اینه پسرم مثل من ادم عصبی بشه.البته الان هم سر کوجکیترین چیز داد میرنه و جیق میکشه.بعضی اوقات اینقدر عصبانیتم زیاد میشه که جیق های وحشتناک میرنم ولی باید بگم در عرض چند ثانیه عصبانیتم فروکش میکنه.یعنی لحظه ایه.ولی همون چند لحظه واقعا به موجود وحشتناکی تبدیل میشم.بچمو کتک نمیرنم ولی دادو بیداد های بدی میکنم.بعدش عذاب وجدان میگیرم و کلی به کارم فکر میکنم و بخاطر اینکه خودمو توجیح کنم میگم بخاطر اینکه توی یه خانواده عصبی بزرگ شدم اینطوریم.لطفا کمکم کنید که بتونم عصبانیتم رو کنترل کنم تا پسرم مثل من نشه.اصلا نمیدونم چطور باید با پسرم برخورد کنم و در مقابل حرف گوش ندادن هاش و خواسته های نامعقولش چطور رفتار کنم.فقط سرش داد میرنم.ممنون میشم ازتون.
ممنون