عصبی شدن و اسیب زدن
سلام من دختری 18 ساله ای هستم که به شدت حساس وزود رنج است
و گاهی با کوچیک ترین شوخی ها دلم میشکنه وممکنه گریه کنم چرا که احساس میکنم بهم توهین شده البته ضعف در اعتماد به نفسم رو هم در این موضوع دخیل میدونم چیزی که داره اذیتم میکنه رفتاری است که چندسالیه در من به وجود اومده واون چیزی نیست جز پرخاشگری به گفته مادرم در دوران کودکی چنین رفتاری نداشتم
باید بگم که من دختری به شددددددت احساساتی ومهربون هستم واصلا دلم نمیخواداز طرف من به کسی اسیبی وارد بشه اما مثلا زمانی که خواهر 14سالم عصبیم میکنه رفتار هایی میکنم که اصلا خوشایند نیست از قبیل کتک زدن و فحش دادن البته نه تنها با خواهرم در اجتماع نیز چنین رفتاری دارم اما کمی خفیف ترش و فقط به داد و فریاد سر کسی ختم شده و سابقه دعوا نداشتم هر دوستی هم که داشتم با این اخلاقم کنار اومده و میدونه تو دلم هیچی نیست فقط زود عصبانی میشم.
انچنان فشار عصبی به من وارد میشه که توصیفش سخته اون لحظه زورم زیاد میشه فقط دلم میخواد یه جوری خنثی بشه حالا چه با کتک زدن طرف مقابلم چه با مشک کوبیدن به دیوار و…. هیچی برام مهم نیست تنفر سرتاسر وجودم رو فرا میگیره دلم میخواد داااااااااااااد بزنم گریه کنم دیگه هیچ وقت نبینمش ضربان قلبم بالا میره گاهی هم که نمیتونم خواهرم رو بزنم توی موارد نادری حرصم رو روی خودم خالی مکنم
نکته مهم تر اینه که سر چیز های به شدددددت جزیی عصبی میشم چیزای غیر معمول که شاید خیلی از ادما به راحتی ازکنارش عبور کنن و گاهی اصلا متوجه اون موضوعات نشن و بی تفاوت از کنارشون رد شن
اینم بگم که توی دعوا با والدینم هیچ جسارتی نمیکنم نهایتا داد و در اخر گریه های طولانی مدت و خودخوری
وهمچنین بعد کتک زدن یا فحش دادن خیلی سریع اروم میشم و هممه چیز رو فراموش میکنم انگار هیچ افاقی نیوفتاده وحتی پشیمونم میشم و دلم میخواد که برم بغلش کنم خواهرم رو اما بعد دعوا با پدر و مادرم تا چند روز دلخورم و حرص میخورم و گریه میکنم چون نتونستم کاری کنم که عصبانیتم اروم شه.
بعضی مواقع هم حرصم میگیره اما عصبی نیستم یه چیزی تو مایه های دندون قریچه و…و دوس دارم مامانم یا هر کی که داره رو مخم میره رو نیشگون بگیرم یا اروم بزنمش که مامانم یه شوخی درنظر میگیره
باور کنید من خیلی دوسش دارم فقط اون لحظه دلم میخواد این کارو بکنم.
مادرم خیلی نگران این موضوعه به فکر اینده و زمانی که قراره زندگی توی جامعه گسترده تر رو تجربه کنم است
رفتار متقابل مادرم- سعی در اروم کردن من داره
خواهرم هم متقابلا شروع به زدن من میکنه
پدرم هم بار ها بابت پرخاشگریم بازخواستم کرده و تذکر داده
سلام به شما دوست عزیز
اینکه شما خودتان می دانید این مسیر برای شما سازندگی لازم را ندارد می توان به شما در تغییر این رفتارها کمک زیادی کند .
اما دقت کنید که هرچقدر هم که دیگران بدانند که شما بعد از دعوا ، پرخاش و… آرام خواهید شد بازهم این رفتار دیدگاه مثبتی را در مرود شما ایجاد نمی کند و در طولانی مدت می تواند باعث شود که روابط شما با دیگران محدود شود .
این سبک رفتاری نیاز به بررسی دقیق دارد و نیاز است که شما دوره های مدیریت خشم را بگذرانید در کنار اینکه نیاز است که احساسات و افکاری که شما نیز در ذهنتان دارید مودر بررسی قرار گیرد تا بتوانیم در این زمینه به شما کمک کنیم.
دقت داشته باشید که هر فردی ویژگی ها و علایق مخصوص به خود را دارد و نه شما می توانید مانند دیگران باشید و نه دیگران مانند شما و اگر شما بخواهید که همه به شما توجه داشته و رفتارهای خود را با شما هماهنک کنند این یک خواسته غیر معمول می باشد و می تواند باعث افزایش حساسیت شما و واکنش های رفتاری بیشتری شود .
با یک دوره مدیریت خشم و شناخت درمانی می توانید نتیجه گیری بهتری در این مسیر داشته باشید .
به نظر می رسد که شما از نظر روحی در شرایط مناسبی قرار ندارید که حساسیت و واکنش بیشتری را در شما ایجاد می کند .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۶۸۵۷۴۱
با سلام خدمت شما
دوست عزیز با توجه به مطالبی که مطرح کردید به نظر می رسد حالت بسیار ناخوشاندی را تجربه می کنید.
آنطور که توضیح دادید ظاهرا در موقعیتهایی خشم شدیدی را تجربه می کنید و با برون ریزی و رفتار پرخاشگرانه در لحظه اندکی آرام می شوید و بعد از مدتی که خشمتان فروش کرد از عکس العمل خودتان پشیمان می شوید.
چرا که هم از اعمال خشون آمیز خودتان شرمنده می شوید و هم از اینکه باعث ناراحتی پدر و مادر و خواهرتان شده اید و از همه مهمتر اینکه از خودان چهره ناآرام و پرخاشگر و بی رحم نشان داده اید در حالیکه در واقعیت دختر مهربانی هستید.
تکرار این شرایط باید خیلی دشوار و آزارد دهنده باشد.
به نوعی یک سیکل معیوب می تواند در نظر گرفته شود.
متاسفانه در بلند مدت آسیب بیشتری هم خواهد داشت چرا که نه تنها به عنوان یک دختر پرخاشگر و عصبی شناخته می شوید که رابطه تان هم با اعضای خانواده تان به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و تخریب خواهد شد.
دوست عزیز همانطور که می دانید خشم یک احساس است که همه آن را تجربه می کنند.
مانند هر احساس دیگری هم اگرچه ناخوشایند است اما کاملا طبیعی بوده و کارکرد خودش را دارد.
خشم در واقع مانند یک حالت هشداردهنده عمل می کند و به ما این پیام را می دهد که یک چیزی سرجای خودش نیست و اوضاع طبق میل شما پیش نمی رود یا به طور کلی آنچه شما می بینید با آنچه می خواهید ناهماهنگ و متفاوت است.
آنچه بسیار حائز اهمیت است رفتاری است که ما در این شرایط انتخاب می کنیم.
شاید در نگاه اول فکر کنید دست خودتان نیست اما کمی که دقت کنید متوجه می شوید که هر کسی رفتارش به صورت مستقیم تحت اراده و اختیار خودش است.
در واقع شاید تنها چیزی باشد که به صورت مستقیم بر آن کنترل داریم.
شاید احساسمان را نتوانیم به صورت مستقیم کنترل کنیم اما رفتار را می توانیم.
البته فقط و فقط رفتار خودمان! و نه هیچ کس دیگر.
پس ما مجاز به داشتن احساس خشم یا هر احساس دیگری هستیم و بابت آن بازخواست نمی شویم.
اما مجاز به پرخاشگری نیستیم چرا که پرخاشگری از هر نوع آن یک رفتار است که ما می توانیم آن را تغییر دهیم و رفتار بهتری را در این مواقع انتخاب کنیم و از همین بابت است که از سوی دیگران هم قابل قبول نیست.
حالا اینکه چگونه این کار را انجام دهیم، یعنی چگونه با خشم خودمان به شیوه ای روبرو شویم که آسیبی به خودمان و اطرافیانمان نرسانیم و در عین حال به پیام آن توجه کنیم و در صورت لزوم اقدامی موثر برای رسیدن به درخواستمان در آن موقعیت انجام دهیم، یک مهارت است.
مهارتی که مانند بقیه مهارتها مثل رانندگی و دوچرخه سواری، نیازمند اول یادگیری و بعد تمرین است.
بنابراین کاری که می توانید انجام دهید این است که ببینید بیشتر در چه موقعیتهایی احساس خشم می کنید.
البته این را گفتید که بیشتر در موقعیتهای بین فردی این اتفاق می افتد و اینکه موقعیتهای ساده ای هستند که شاید از نظر دیگران بی اهمیت باشند اما مثالی در این زمینه مطرح نکردید تا بیشتر مشخص شود.
در قدم اول باید این موقعیتها را شناسایی کنید.
می توانید از یک برگه ثبت موقعیت در این زمینه استفاده کنید.
به این ترتیب که در طول هفته آنها را یادداشت کنید در چهار ستون: موقعیت (موقعیتی که در آن شما خشمگین شدید و اتفاق رخ داده را مختصرا توضیح دهید) فکر (فری که در آن موقعیت از ذهنتان گذشت) احساس (مثلا احساس ناکامی یا خشم) رفتار (مثلا فریاد کشیدید یا فحش دادید و بعد به اتاق رفته و در را به هم کوبیدید).
بعد این موقعیتها را می توانید با بررسی دسته بندی کنید که آنهایی که به هم شباهت دارند تحت یک عنوان قرار گیرند.
بعد برای تمرین مدیریت خشمتان در آن لحظه و جایگزین کردن رفتار مناسب، مدیریت خشم را سرچ کردن و درباره دستورالعملها و راهکارهای آن مطالعه کنید.
بعد آنها را به صورت گام به گام برای خودتان مشخص کرده و اجرا کنید و سعی کنید انجام دهید.
نکته مهم اینکه همواره در نظر داشته باشید که این یک مهارت است و انتظار واقع بینانه ای از خودتان داشته باشید.
به این معنا که اگر از ده باری که خشمگین می شدید هر ده بار را پرخاشگری می کردید، بعد از مدتی با انجام این کارها اگر تبدیل به نه یا هشت بار بشود یعنی شما قدم بزرگی برداشته اید.
بنابراین در عین متعهد بودن و مسئولیت پذیری در برابر رفتارتان، به خودتان خیلی سخت نگیرید و ناامید نشوید بلکه به مسیر درستتان ادامه دهید و تمرین کنید.
در همین راستا می توانید از مشاوره هم بهره مند شوید چرا که نظارت یک فرد متخصص این مسیر را برای شما تسهیل و هموار خواهد کرد.