فحش دادن زوجین

علل فحش دادن

گاهی فرد در مواجهه با دیگران یا دستیابی به موضوع یا هدفی خاص، از ناسزا گفتن برای پوشاندن حس شکست و ناکامی ذهنی و روانی خود استفاده می‌کند.
و پرخاشگری‌ای که در ساختار ذهنی و وجودش ریشه دارد، با دشنام‌دادن تسکین می‌دهد.
گاهی هم ناسزاگویی به دلیل ضعف و نقص در الگوهای تربیتی فرد از ابتدای کودکی، شکل می‌گیرد.
می‌توان گفت افرادی که در دوران رشد خود الگوهای تربیتی مناسب و اخلاق‌مدار ندارند و در تربیت آنها از روش‌های درست استفاده نمی‌شود.
به دشنام‌گویی روی می‌آورند و از نهاد (اید) خود دستور می‌گیرند.
در این مورد هم دشنام، تسکین روح متلاطم و ساختار وجودی پرخاشگر و ناکام فرد تلقی می‌شود.
در شرایط پرتنش روانی و ذهنی و گرفتاری و به هم ریختگی بیش از حد روانی نیز ممکن است.
فرد به‌طور آنی به جای استفاده از کلمات مناسب و مودبانه، از کلمات نامناسب و دشنام استفاده کند.

پرسش بسیاری از مردم این است که فرد دشنام‌گو از بیان کلمات زشت و توهین به دیگران چه نفعی می‌برد؟
در پاسخ می‌توان به این موارد اشاره کرد:

▪ حس رهایی از حقارت:
در مواقع خاص، فرد احساس رذالت و کوچکی می‌کند و برای رهایی از این حس حقارت، به ناسزاگویی روی می‌آورد.
او با این کار قصد دارد احساس ناتوانی و ضعف و حقارتش را متوجه فرد مقابل کند.
و این تصور را به وجود بیاورد که این حقارت و کوچکی حق او نیست و در اصل متعلق به فرد مقابل است.

▪ احساس برتری:
گاهی فرد در ذهن خود تصور حقارت ندارد، بلکه خود را برتر از دیگران می‌داند و از دشنام ‌دادن به‌عنوان وسیله‌ای برای خرد‌ و تحقیر‌کردن دیگران استفاده می‌کند.
دشنام‌دهنده در این حالت شنیدن کلمات زشت را حق طرف مقابل می‌داند.
تفاوت عمده‌ای که بین این افراد و گروه قبلی وجود دارد، این است که افراد گروه اول ابتدا در خود احساس حقارت می‌کنند .
و سپس برای رهایی، این حس را با استفاده از ابزار دشنام، به طرف مقابل انتقال می‌دهند اما در گروه دوم، فرد نه تنها احساس حقارت نمی‌کند.
بلکه در ذهن خود خط قرمزی نیز بین شخصیت خود و دیگران قائل است که باعث ایجاد این تصور می‌شود که دیگران حقیر و کوچک‌اند و ناسزا شنیدن حق آنهاست اما من نه!

▪ تنها واکنش ممکن:
گروهی دیگر از افراد، به دلیل اینکه مهارت‌های کلامی و رفتاری کافی ندارند، ناسزا می‌گویند.
آنها هرگز چگونه خوب رفتار‌کردن و خوب حرف‌زدن را نیاموخته‌اند بنابراین اولین واکنش آنها در برابر ناکامی‌ها، فحش‌دادن است.

▪ استفاده به‌عنوان راه‌حل:
برخی افراد از دوران کودکی این‌طور آموخته‌اند که می‌توانند از دشنام‌دادن به‌عنوان یک راه‌حل استفاده کنند و به مقصود خود برسند.

▪ راهی برای فرار:
گاهی افراد از ناسزاگویی برای جلوگیری از ایجاد شرایطی که راضی به قرارگرفتن در آن نیستند، استفاده می‌کنند.
مثلا وقتی می‌خواهند از ادامه صحبت در مورد یک مساله خاص جلوگیری کنند، شروع به ناسزاگویی می‌کنند.

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲