فوت ناگهانی پدر شوهر
با سلام
من 28سالمه حود 1ساله نامزد کردم با پسری که تقریبا 4سال با هم دوست بودیم
حدود 21روز پیش پدر شوهر من به طور ناگهانی فوت کردن.از اون روز همسر من خودشو مقصر میدونه میگه من نباید میذاشتم بره
از طرفی من از وابستگی خیلی بدم میاد و خیلی دوست دارم استقلال داشته باشم از اون زمان تا به حال ایشون رفتارش خیلی بد شده به خصوص با من و مادرش گویی ما در فوت مرحوم نقش داشتیم
تنها توجه ایشون به خواهرشه.متاسفانه خواهرش یک دختر فوق العااده لوس بود که آن مرحوم نیز از دست کارهای ایشون میخواست سر به کوه بذاره.الان دقیقا کارهایی که پدرش میکرد نامزد من داره میکنه.فک میکنه پدر آن دختر شده و خلاصه رفتارش غیر قابل تحمله من این مدت پیششون بودم تا یکم آرومشون کنم.مادر و خواهش خوبن اما ایشون واقعا غیر قابل کنترل شده.
خواهش میکنم یه راهی پیشنهادی بدین که بتومم برای بهبود شرایط کاری بکنم.شاید دوری و برگشت به منزلمون را حل خوبی باشه؟؟؟!!!
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
از فرد داغدار حمایت کنید. اگر افسرده است. او را به شاد بودن تشویق نکنید، زیرا آمادگی ندارد. تا زمانی که فرد تمایل دارد، در مورد موقعیت موجود و مرگ عزیز با او صحبت کنید. تـُن صدایتان آرام و با محبت باشد. به فرد نشان دهید که برایتان مهم است و به او توجه می کنید. با توجه و علاقه، به صحبت های فرد گوش کنید. از تجارب مشابهی که در زندگی داشته اید، احساسات غم و اندوه خود برایش تعریف کنید. هرگز نگویید احساساتت را درک می کنم».
اگر نشانه های افسردگی شدید در فرد مشاهده می شود و وضعیت اش هر روز از روز قبل بدتر می شود، او را تشویق کنید به روان شناس مراجعه کند.
احساس اندوه یا افسردگی؟
اندوهگین بودن بخشی از تجارب انسان است. زیرا ناشی از تغییرات طبیعی چرخه بیولوژیک و پاسخ عاطفی به تجارب سخت و طاقت فرسای زندگی نظیر ناامیدی و مرگ عزیز است. بهترین راه سازگاری طبیعی، تأیید و مطرح کردن احساسات است.
اندوه و سازگاری با مرگ
صحبت با مشاور در خصوص مرگ عزیز، به فرد کمک می کند که احساس تنهایی نکند. گاهی گذر از شرایط دشوار مرگ عزیز، به افسردگی منجر می شود.
علائم افسردگی بالینی
– عدم تمرکز
– بی خوابی، زود از خواب بیدار شدن، دیر خوابیدن، خواب طولانی و بیدار شدن با خستگی
– تغییر عادات غذاخوردن
– بی اشتهایی، عدم احساس مزه غذا
– پرخوری و افزایش اشتها
– احساس گناه، ناامیدی و تنهایی
– افزایش انتقاد از خود
– افکار خودکشی
– انزوای شدید
– افزایش مصرف دارو و آرام بخش
اگر اکثر نشانه های فوق بیش از دو هفته مشاهده شود، احتمال افسردگی بالینی وجود دارد.
افسردگی بالینی با مشاوره و مدیتیشن قابل درمان است.
درمان افسردگی بالینی حاد ، ۹ تا ۱۲ ماه یا بیشتر طول می کشد، ولی با درمان پس از ۴ تا ۶ هفته فرد بهبود می یابد. در صورت مشاهده موارد فوق، باید به روان شناس یا مشاور مراجعه شود، در غیر این صورت وضعیت فرد بدتر می شود.
چگونه با فردی که به کمک نیاز دارد باید رفتار کرد؟
باید رفتارهای فرد را به او یادآور شد. برای مثال، «همه اش توی خودت هستی، اصلاً حوصله نداری و نمی خندی» نگرانی تان را به او نشان دهید.
به او پیشنهاد کنید که به دکتر روان درمانگر یا روان شناس مراجعه کند، به او اطمینان دهید که حاضرید او را همراهی کنید. اگر به نظرتان فرد به فکر خودکشی است، مستقیماً از او سؤال کنید. برای مثال «آنقدر ناراحتی که حاضری به خودت آسیب برسانی؟»، پرسش از فرد، احتمال بروز خودکشی را افزایش نمی دهد. بلکه او را تشویق می کند تا افکارش را بر زبان آورد. اگر فرد افکار خودکشی در سر دارد، سریع او را نزد روان شناس ببرید. برای کمک به فرد، می توانید با روان درمانگر و روان شناس مشورت کنید.
کمک به کودک داغدار
مرگ والدین برای کودک بسیار مشکل است و کودک نسبت به شرایط اطراف خود و مرگ عزیز دچار سردرگمی می شود.
به دلیل شناخت و درک محدود ، و ناتوانی در بیان احساسات، روند بهبود در کودکان کم سال طولانی تر و مشکل تر است. کودک دچار شب ادراری می شود. خشم ، انتقاد و اضطراب در کودک افزایش می یابد. سازگاری کودک با مرگ عزیزان فشار زیادی بر اطرافیان وارد می کند.
با سادگی و آرامش با کودک در مورد مرگ صحبت کنید . به او کمک کنید احساسات خود را شناسایی و ابراز کند.
کودک به حمایت و توجه بزرگسالان نیاز دارد و باید وقت زیادی را به او اختصاص داد.
آنچه که باید فرد داغدار انجام دهد
فرد احساسات خود را به دیگران بگوید تا بتواند غم و اندوه را پشت سر گذارد.
به سلامت خود توجه کند. با بی اشتهایی مبارزه کند.
صبور باشد. ماهها یا یک سال طول می کشد که فرد تغییر زندگی و مرگ را بپذیرد.
آنچه که فرد داغدار نباید انجام دهد:
– منزوی و گوشه گیر نشود و خود را از دیگران پنهان نکند.
– با سیگار داروهای آرام بخش بدون تجویز خود را آرام نکند.
– احساسات خود را انکار نکند.
– در مورد مسائل مهم زندگی نظیر ازدواج سریع تصمیم نگیرد.
چگونه می توانید به فرد داغدار کمک کنید؟
– در غم و اندوه فرد شریک شوید. او را تشویق کنید تا احساساتش نسبت به مرگ و خاطرات فرد از دست رفته را مطرح کند.
– غم و اندوه را تأیید کنید.اما آن را به ابدیت و خداوند ارتباط دهید. هرگز نگویید « با گذشت زمان حالت بهتر می شود، خیریت بود»، زیرا به او هیچ کمکی نمی کند. با دقت و توجه به صحبت های فرد گوش و با او همدردی کند.
– به او کمک کنید. برایش غذا تهیه کنید و به او بدهید
– صبور باشید. روند بهبود فرد طولانی است؛ پس با بردباری به فرد عزادار در پشت سر گذاشتن غم و اندوه کمک کنید.
– غم و اندوه فرد را کم اهمیت نشان ندهید.نگویید «تو باید قوی باشی»، تو باید بدون او به زندگی ادامه دهی، چون مقاومی زیرا در مراحل اولیه این صحبت ها برای فرد تأثیر ندارد و او باید به طور طبیعی مراحل غم و اندوه را پشت سر بگذارد.