گوشه گیری
سلام
مشکل من مربوط ب نامزدم هست که فعلا نمیتونیم پیش همدیگه باشیم چون من تهران هستم و اون شیراز مشکل اینجاس ک نامزدم از بچگی تنها بوده مادرش تو بچگی فوت کرده و با نامدری و پدرش بوده پدرش هم از هیچ بدی در حق این دختر دریغ نکرده :( خلاصه اینجاس ک کسی نداشته غم خارش باشه دست نوازش ب سرش بکشه یا دلسوزش باشه واسه همین هر مشکلی ک داره میریزه تو خودش و ب من هیچی نمیگه از اونجایی ک من خیلی نگرانشم و دوس ندارم ب هیچ وجه ناراحتیش ببینم میخواستم بدونم که چیکار باید بکنم باید به حال خودش ولش کنم خودش خوب شه یا راهی هست که بتونم ترغیبش کنم ک راجب مشکلات و ناراحتیاش باهام حرف بزنه اینکع چطور با این راه دور دلداریش هم بدم توضیح بدین چون واقعا هر روز ی گرفتاری و ناراحتی جدید داره :((((
سلام به دوست عزیز
نگرانی شما برای نامزدتان قابل احترام هست در این مسیر می توانید به ایشان اطمینان بدهید که هر لحظه ایشان بخواهند در کنارشان هستید و می توانید به صحبت های ایشان گوش بدهید .
سعی کنید بدون سرزنش خودش و یا خانواده در این مسیر تنها شنونده خوبی باشید و سعی کنید که بدون سرزنش و توهین به خانواده ایشان پیش بروید .
در این مسیر بهتر است اگر رابطه شما رسمی می باشد در این مسیر شرایط ازدواج را ایجاد کنید تا بتوانید در کنار همدیگر این مسیر را طی کنید .
نیاز است که در این مسیر به صورت حضوری نامزد شما به روانشناس مراجعه داشته باشند تا بتوانیم به بهبود شرایط روحی ایشان کمک کنیم تا بتوانند برای ادامه مسیر زندگی خود تصمیم گیری داشته باشند .
در این مسیر نیاز است ایشان در کنار احترام به خانواده بتوانند زندگی شخصی خود را از زندگی خانوادگی جدا کنند و مشکلاتی را که به ایشان ارتباطی ندارد را به خود اعضای خانواده واگذار کنند.